Kiedy pozwalamy, by zwyciężyła wygoda przyzwyczajenia i dyktatura uprzedzeń, trudno jest otworzyć się na nowości i dać się zaskoczyć. My kontrolujemy: przez przyzwyczajenia i uprzedzenia… W końcu często od życia, od doświadczeń, a nawet od osób staramy się jedynie uzyskać potwierdzenie naszych idei i schematów, abyśmy nigdy nie musieć podejmować trudu zmiany. Może się to zdarzyć także w relacji z Bogiem, właśnie nam wierzącym, nam, którym się wydaje, że znamy Jezusa, że już tyle o Nim wiemy i że wystarczy nam powtarzać to samo, co zawsze. To nie wystarczy z Bogiem. Ale bez otwartości na nowość i – dobrze posłuchajcie – otwartości na niespodzianki Boga, bez zadziwienia, wiara staje się nudną litanią, która powoli wygasa. I staje się społecznym przyzwyczajeniem.
Papież Franciszek, 30 marca 2013
Skrót najważniejszych informacji miesiąca:
- Wciąż od nowa (kilka słów wstępu)
- Warszawa: Jubileusz o. Adama Schulza
- Toruń: Pielgrzymka rowerowa
- Toruń: Nowy asystent lokalny
- Białystok: Refleksja nad apostolstwem u progu nowego roku formacyjnego
- Międzynarodowe spotkanie młodych
- Zachęta do dzielenia się świadectwami
Wciąż od nowa (kilka słów wstępu)
Niecałe trzy tygodnie minęły od publikacji poprzedniego newslettera, a kolejny już wypełnił się różnorodnymi wydarzeniami i świadectwami. Świętowaliśmy jubileusz naszego wieloletniego asystenta krajowego, witaliśmy nowych asystentów we wspólnotach, pielgrzymowaliśmy i uczestniczyliśmy w spotkaniach online, intensywnie wchodzimy w nowy rok formacji. Jestem przekonany, że w wielu wspólnotach dzieją się jeszcze rzeczy ważne i ciekawe, tylko nie wszyscy znajdują wystarczająco czasu lub siły, by je opisać.
Znamy ważność dzielenia. Wiemy, jak ono ubogaca i inspiruje. Każda informacja, sprawozdanie, refleksja staje się naszą wspólną (ogólnokrajową) sprawą. Kiedy wejdziemy na dobre w nowy rok formacyjny, nowości – o których Papież Franciszek pisze, że ratują nas przed rutyną – będzie jeszcze więcej. Życzmy ich sobie, by ciągle na nowo poszukiwać najlepszej drogi do Boga i do innych ludzi.
Marcin Telicki, WŻCh Poznań
Warszawa: Jubileusz o. Adama Schulza
18 września przeżywaliśmy jubileusz 50-lecia życia zakonnego o. Adama Schulza, wieloletniego asystenta Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Polsce i Warszawie. Z tej okazji w kościele św. Szczepana w Warszawie uczestniczyliśmy w uroczystej Mszy św., której przewodniczył prowincjał jezuitów o. Tomasz Ortmann. Przy ołtarzu zgromadziło się wielu kapłanów, którzy współpracowali z o. Adamem.
Na początku Mszy św. prowincjał przeczytał list od generała jezuitów o. Arturo Sosy, z którego dowiedzieliśmy się, że o. Adam wstąpił do Towarzystwa Jezusowego 1 września 1971 r. Ojciec generał przedstawił bogaty życiorys dostojnego Jubilata, prezentując jego posługę na rzecz wspólnoty jezuitów i Kościoła w Polsce. Ojciec Adam w homilii sam podzielił się świadectwem swojej drogi zakonnej. Wspominał, że jego powołanie zrodziło się właśnie 18 września 1970 r., w święto św. Stanisława Kostki. U jego początków było pragnienie pomagania ludziom. „Wstąpiłem do jezuitów i cieszę się tym do dziś” – mówił. Był m.in. rektorem sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Warszawie. Zajmował się też formacją kleryków. Największym obszarem jego zainteresowań była duchowość ignacjańska. Przeprowadził 5-letnie seminarium poświęcone dawaniu ćwiczeń duchowych, w którym wzięło udział 80 kleryków. Wielu z tych kapłanów pracuje obecnie w domach rekolekcyjnych. „Duchowość ignacjańska fascynuje mnie do dzisiaj” – podkreślał o. Adam. Był także rzecznikiem Episkopatu Polski. Jak wyjaśniał, jego funkcja służyła temu, aby instytucje kościelne otworzyć na kontakt z mediami, a media nauczyć mówić o Kościele.
Ojciec Adam tworzył wiele wspólnot. Zaczął od Ruchu Światło-Życie i współpracy z ks. Franciszkiem Blachnickim. Był głównym inicjatorem powstania Odnowy w Duchu Świętym. Ojca Adama fascynuje odkrywanie roli świeckich w Kościele. Jest przewodniczącym Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich i redaktorem naczelnym „Serwisu ORRK”. „To nie moja zasługa, ale Boga i Ducha Świętego, który ze mną pracował. […] Proszę o modlitwę i wsparcie, abym mógł jeszcze coś dobrego dla Kościoła w Polsce zrobić” –zakończył swoją homilię o. Adam.
Pod koniec Mszy św. nasza prezydent Marta Lewandowska-Harasimowicz odczytała płynące z serca podziękowanie o. Adamowi za jego wieloletnią oddaną posługę na rzecz WŻCh. Marta napisała je w formie listu, bo, jak stwierdziła, nie była pewna, czy zdoła przyjechać na tę uroczystość. Słowa wdzięczności dołączyłam też ja jako koordynator WŻCh w Warszawie. Trwałą pamiątką pozostaną dla o. Adama wręczony mu prezent i kwiaty.
Po Eucharystii przeszliśmy do sali św. Judy Tadeusza na wspólną agapę. Zgromadziło się wielu członków naszej warszawskiej wspólnoty, była też obecna Jola Żero-Grochowska z Białegostoku, odpowiedzialna za WŻCh w Warszawie z ramienia Rady Wykonawczej. Dla wielu osób było to spotkanie po długiej przerwie. Już na takim mniej oficjalnym forum niektóre wspólnoty składały o. Adamowi życzenia, wręczały upominki. Była to też okazja do zrobienia pamiątkowych zdjęć.
Ojciec Adam Schulz przez wiele lat był asystentem WŻCh w Polsce i Warszawie. Zawdzięczamy mu liczne seminaria, rekolekcje, szkołę towarzyszenia czy szkołę animatora. Był asystentem wspólnoty św. Szczepan, a obecnie jest asystentem wspólnoty Magis, której towarzyszy od początku jej istnienia, tj. od 1987 r. Wspólnota św. Szczepan o. Adamowi zawdzięcza swoje istnienie. Jej członkowie wywodzą się z Duszpasterstwa Akademickiego działającego przy parafii św. Szczepana, gdzie o. Adam posługiwał jako kleryk. Wraz z nim przeszli przez oazę, a potem Odnowę w Duchu Świętym. Chcąc pogłębić duchowość, o. Adam zaproponował młodym wtedy ludziom Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego. Jak wspomina Wanda Smogorzewska, 21 kwietnia 1982 roku zapytał każdego z nich: „Czy chcesz być w nowo tworzącej się WŻCh?”. Tak się zaczęła przygoda z duchowością ignacjańską i dla tej wspólnoty trwa już niemal 40 lat. W tym czasie powstały też wspólnoty w Białymstoku i Piotrkowie, z którymi wspólnota warszawska miała bardzo żywy kontakt.
Ojcze Adamie, dziękujemy! Niech Bóg darzy Cię zdrowiem i błogosławi Ci na dalsze lata posługi!
Beata Mikołajczuk-Gąska, WŻCh Warszawa
Toruń: Pielgrzymka rowerowa
W ramach obchodów Roku Ignacjańskiego w sobotę 28 sierpnia 2021 roku odbyła się pielgrzymka toruńskiej wspólnoty lokalnej do kościoła pw. św. Ignacego w Młyńcu Drugim – spod kościoła jubileuszowego do kościoła pod wezwaniem Jubilata. Dołączyli do nas przedstawiciele grup i wspólnot związanych z kościołem akademickim Św. Ducha w Toruniu wraz z rodzinami.
Młyniec Drugi jest położony około 20 km od Torunia. Znajdujący się tam uroczy, drewniany, zabytkowy kościółek pw. św. Ignacego został zbudowany w XVIII wieku przez jezuitów, których własnością były wówczas okoliczne tereny. Przy pięknej pogodzie pokonaliśmy trasę rowerami, spotykając się na miejscu z osobami dojeżdżającymi samochodami. Podczas Eucharystii kapłan z parafii w Lubiczu Górnym, do której obecnie należy Młyniec Drugi, opowiedział nam w homilii o powiązaniach św. Ignacego z patronem dnia, św. Augustynem. Celebrans zaskoczył nas dobrą znajomością duchowości ignacjańskiej i Ćwiczeń Duchowych. Jak się okazało potem w rozmowie, był swego czasu nowicjuszem w Towarzystwie Jezusowym w Gdyni.
Po tej uczcie dla duszy i oczu, w drodze powrotnej spotkaliśmy się przy wspólnym stole, na ogrodowym pikniku przygotowanym przez naszych przyjaciół z pobliskich Łysomic. Pielgrzymka była dla nas doświadczeniem współpracy i jedności między wspólnotami i diecezjami. Młyniec Drugi jest bowiem już częścią diecezji włocławskiej, którą od toruńskiej dzieli rzeka Drwęca. Przy okazji dziękujemy Zbyszkowi z WŻCh Poznań za podzielenie się z nami wskazówkami dotyczącymi zasad bezpieczeństwa na grupowych wyprawach rowerowych.
Katarzyna Bielska, Aleksandra Pakalska, WŻCh Toruń
Toruń: Nowy asystent lokalny
W niedzielę 5 września br. podczas Mszy św. o godz. 12.00 dokonała się zmiana przełożonego wspólnoty jezuitów i rektora Kościoła Akademickiego w Toruniu, a jednocześnie Asystenta Lokalnego WŻCh w Toruniu. Posługi te objął o. Lesław Ptak. Uroczystej Eucharystii przewodniczył obecny Prowincjał o. Tomasz Ortmann SJ. Polecamy modlitwie całej wspólnoty zarówno o. Lesława jak i o. Zbigniewa Leczkowskiego, naszego dotychczasowego Asystenta, który od 5 października br. będzie nowym przełożonym Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej.
Aleksandra Pakalska, WŻCh Toruń
Białystok: Refleksja nad apostolstwem u progu nowego roku formacyjnego
Mszą wspólnotową rozpoczęliśmy nowy, szczególny dla nas, rok formacyjny. Idąc za wezwaniem „W Chrystusie ujrzeć wszystko na nowo” (hasło roku jubileuszowego), otwieramy się na szansę nawrócenia. Chcemy obudzić w sobie pragnienie odkrycia nowego entuzjazmu wewnętrznego i zewnętrznego apostolstwa. Otworzyć się na nowe, które nas otacza, po pandemii dostrzec nowe drogi podążania za Panem. Będzie to rok nowych inicjatyw oraz nowego spojrzenia na dotychczasowe nasze działania.
Celem naszych działań jest przeprowadzenie rewizji naszych postaw, tego, jak wypełniamy Przymierze, jak nim żyjemy. Ci którzy jeszcze nie złożyli Przymierza, będą mieli czas zastanowienia i rozeznania, jak widzą dalsze bycie we wspólnocie. W grudniu planujemy odnowić swoją odpowiedź na dar miłości Boga do każdego z nas osobno.
Początek roku zaczęliśmy refleksją indywidualną. Każdy z uczestników spotkania miał chwilę na zastanowienie się, jakim dobrem chce się podzielić i służyć nim we wspólnocie oraz innym ludziom. Bardzo pomocna była konferencja Jarka Dobrzyńskiego dotycząca naszych talentów.
Później w małych grupach pracowano nad różnymi zagadnieniami:
- Co pomaga, a co utrudnia podejmować apostolstwo we wspólnocie oraz względem innych ludzi?
- Co w usłyszanych wypowiedziach jest dla mnie najcenniejsze?
- Co wnosi w życie postawa apostolska?
Grupy pracowały bardzo twórczo. Zobaczono, ile dobra wnosi zaangażowanie się oraz jak możemy sami się rozwijać, będąc otwartymi na innych ludzi. Wyrywamy się z egoizmu, uczymy się organizacji życia, służenie bardzo ubogaca nas wewnętrznie. Uczymy się słuchania i pokory. Nasze relacje z Bogiem są bardziej żywe i wnoszące pokój, którym dzielimy się z innymi. Nasza otwartość na Boga przekłada się na jakość kontaktów z innymi ludźmi, chętniej służymy i nie jesteśmy wspólnotą zamkniętą tylko we własnym kręgu. Jedno zdanie szczególnie warto zapamiętać po tym spotkaniu: służba prowadzi do Miłości.
Spotkanie dało nam wiele dobra, mogliśmy posłuchać się wzajemnie, a na forum przedstawić to, co dla nas jest najważniejsze w postawie, którą powinniśmy żyć. Z wielką nadzieją na dobre owoce wchodzimy w ten nowy rok formacyjny.
Sylwia Szliserman, WŻCh Białystok
Międzynarodowe spotkanie młodych
31 lipca, w dniu święta św. Ignacego Loyoli, zakończyło się międzynarodowe spotkanie młodych Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego „Embrace the World in an Ignatian Way” [„Przyjąć świat w sposób ignacjański”]. Spotykaliśmy się przez trzy dni, każdy dzień gromadził ponad 130 uczestników z kilkudziesięciu państw. To było naprawdę głębokie i niezwykłe doświadczenie, które (jeśli tylko otworzę serce na Bożą łaskę i sama odpowiednio się zaangażuję) może owocować przez wiele, wiele lat. Młodość to wspaniały czas. Nie jest ona jednak pozbawiona wyzwań i trudności. Oprócz naszych osobistych zmagań mierzymy się też z tymi globalnymi, jesteśmy bowiem świadomi wyzwań wobec których staje nasza ,,globalna wioska” – zmiany klimatyczne, wojny, ubóstwo, niesprawiedliwość i bolesne błędy popełnione przez ludzi Kościoła w połączeniu z kryzysem autorytetu i niepewnością budują trudną rzeczywistość, w której jesteśmy zanurzeni.
Dlatego z jeszcze większą wdzięcznością myślę o spotkaniu “Embrace the World in an Ignatian Way”. Dzięki świadectwom, które usłyszałam, spotkałam nauczycieli – mentorów, którzy podzielili się swoją mądrością i życiowym doświadczeniem. To bezcenne. Dzięki zaangażowaniu organizatorów poczułam wsparcie, wielką troskę, a nawet opiekę roztoczoną nad nami – młodymi z całego świata. Natomiast dzięki posłudze animatorów kręgów dzielenia oraz obecności innych uczestników doświadczyłam wielkiego daru, jakim jest dar towarzyszenia drugiego człowieka. Dziękuję Wam za to, że mogłam wziąć udział w tym wydarzeniu. Dziękuję Bogu za Jego troskę i miłość, którą okazuje przez naszą międzynarodową rodzinę. AMDG!
Magdalena Witkowska, WŻCh Trójmiasto
Zachęta do dzielenia się świadectwami
Na początku nowego roku formacyjnego ponawiamy zachętę do przesyłania świadectw i refleksji. Szczególnie zapraszamy:
- osoby po czasowym i stałym Przymierzu do dzielenia się owocami i trudnościami
- osoby z prewspólnot do przedstawiania początków swojej drogi we wspólnocie – potrzeb, radości i obaw z nią związanych
- osoby biorące udział we wspólnotowych wydarzeniach oraz wszystkich, którzy mają różne doświadczenia wspólnotowe, by dzięki nim pokazać, jak różnorodne jest życie naszej krajowej wspólnoty.
