„Również my musimy odkryć piękno świadectwa Zmartwychwstałego, porzucając postawy samoodniesienia, wyrzekając się zatrzymywania darów Bożych i nie ulegając przeciętności. Ponowne zjednoczenie kolegium apostolskiego pokazuje, że w DNA wspólnoty chrześcijańskiej znajduje się jedność i wolność od samych siebie, które pozwalają nam nie bać się różnorodności, nie przywiązywać się do rzeczy i darów oraz stawać się martyres – jaśniejącymi świadkami Boga żywego, działającego w historii”.
Papież Franciszek 12.06.2019
Skrót najważniejszych informacji miesiąca:
- „Jaśniejący świadkowie” (zaproszenie do lektury numeru czerwcowego)
- „Wsłuchując się w powiew zmian”. Spotkanie Europejskie WŻCh w Konstancinie-Jeziornie i w Warszawie
- Lublin: czas refleksji, czas świętowania
- Kalisz: Jubileuszowe zawierzenie wspólnoty świętemu Ignacemu
- Kalisz: sympozjum ignacjańskie „Zrozumieć siebie i świat”
- Poznań: Dzień Skupienia „Zobaczyć wszystko na nowo w Chrystusie” (10-12.06.2022)
- Warszawa: nowa wspólnota i zakończenie roku formacyjnego
- At the Frontiers: Europejski projekt WŻCh – wakacyjny wyjazd i wspólna praca z uchodźcami
- Świadectwa kobiet – zaproszenie do lektury
„Jaśniejący świadkowie” (zaproszenie do lektury numeru czerwcowego)
Kończący się rok formacyjny zawsze skłania do zadania (ignacjańskich) pytań: jak Bóg objawiał się w relacjach, spotkaniach, wydarzeniach? Jak odpowiadaliśmy na Jego miłość? Jaką naukę otrzymaliśmy i jak chcemy ją zastosować w przyszłości?
Poruszające jest zaproponowane przez Papieża Franciszka badanie DNA wspólnoty chrześcijańskiej. Sądzę, że ta propozycja jest doskonałym wstępem do podjęcia wspólnotowego ignacjańskiego rachunku sumienia (ale także dobrym podsumowaniem rewizji, którą w tym roku przeszliśmy). Papież proponuje, by podjąć refleksję nad:
* jednością
* wolnością od samych siebie
* lękiem przed różnorodnością
* przywiązaniem do rzeczy i darów
* gotowością do bycia „jaśniejącymi świadkami”.
Warto zauważyć, że wymienione przez Papieża aspekty są innym nazwaniem „czterech znamion Kościoła”. Tak charakteryzują je biskupi w najnowszym dokumencie Komisji Nauki Wiary KEP nt. kryteriów eklezjalności wspólnot i ruchów katolickich:
* Dążenie do budowania jedności. Dokument podkreśla, że „jedność na wzór Trójcy Przenajświętszej oznacza, że Kościół nie tylko nie niweluje różnic pomiędzy poszczególnymi członkami oraz wspólnotami, lecz wręcz buduje ich właściwą tożsamość i umożliwia prawdziwą różnorodność”.
* Poszanowanie różnorodności, gdyż – jak czytamy – „różnorodność wyraża bogactwo działania Ducha Świętego, który buduje jedność Kościoła z ofiarowanych przez siebie różnorodnych darów, nie zaś przez dokonywaną ludzkimi siłami unifikację”.
* Dążenie do świętości. Bowiem „każda ze wspólnot należących do Kościoła powszechnego wezwana jest do podążania drogą świętości przy jednoczesnym zachowaniu świadomości, że właśnie na tej drodze realizuje się tajemnica „już” i „jeszcze” zbawczego działania Chrystusa”.
* Świadomość bycia w drodze, która „związana jest z teologalną cnotą nadziei, która czyni chrześcijanina pielgrzymem, czyli człowiekiem w drodze (homo viator) do domu Ojca”. [cyt. z Biuletynu ORRK]
W czerwcowym newsletterze można przeczytać wiele świadectw pokazujących jak te „znamiona” przekłada na swoją codzienność wspólnota żywa, zaangażowana i twórcza, a przecież niepozbawiona problemów i zwątpień. Najważniejsze, że zarówno na poziomie wspólnot podstawowych, lokalnych i krajowych, jak i podczas spotkań międzynarodowych poszukujemy wciąż odpowiedzi, jak stawać się świadkami Jezusa w codzienności.
Marcin Telicki, WŻCh Poznań
„Wsłuchując się w powiew zmian”. Spotkanie Europejskie WŻCh w Konstancinie-Jeziornie i w Warszawie
W dniach 3-6 czerwca 2022 odbyło się spotkanie przedstawicieli Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Europie, zorganizowane przez Euroteam przy współpracy ze Wspólnotą Życia Chrześcijańskiego w Polsce. Zaproszone były osoby, które są eurolinkami – reprezentują wspólnotę z poszczególnych krajów Europy, a także asystenci kościelni WŻCh w Europie lub osoby ich zastępujące.
W spotkaniu wzięło udział 35 osób z 18 krajów: Belgii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Węgier, Irlandii, Włoch, Łotwy, Litwy, Luksemburga, Malty, Niderlandów, Portugalii, Słowacji, Hiszpanii, Szwecji, Polski oraz jedna osoba z Egiptu, reprezentująca zaprzyjaźniony z nami region bliskowschodni.
Już podczas przyjazdu pierwszych gości było można odczuć wokół atmosferę radości i podekscytowania. To było nasze pierwsze spotkanie na żywo od trzech lat! Cieszyliśmy się jak dzieci z każdej przyjeżdżającej osoby. Na lotnisku wspaniała ekipa Grażyny Federowicz witała naszych gości i organizowała im przejazd do „Dobrego Zakątka” w Konstancinie-Jeziornie, gdzie odbywało się spotkanie. Wszyscy bardzo ciepło wspominają serdeczne przyjęcie i okazaną im troskę zaraz po wyjściu z samolotu.
W piątkowy wieczór mieliśmy czas na zawiązanie wspólnoty, wspólną modlitwę i integrację, a także wprowadzenie do tematu spotkania. Była z nami Marta Lewandowska-Harasimowicz, prezydent WŻCh w Polsce, która w imieniu krajowej wspólnoty przywitała wszystkich gości, wyrażając również naszą radość oraz podkreśliła, że spotkanie przedstawicieli z całej Europy jest dla polskiej wspólnoty znakiem solidarności i nadziei w naszym ‘tu i teraz’ – rzeczywistości toczącej się obok wojny.
Głównym tematem spotkania było wspólnotowe rozeznawanie i synodalność oraz nasze zaangażowanie w procesy synodalne, w których uczestniczymy w Kościele jako Wspólnota Życia Chrześcijańskiego. Od pierwszego dnia spotkania towarzyszył nam refren znanej piosenki „Listening to the Wind of Change” oraz fragment z punktu 6. naszych Zasad Ogólnych: „Jedność z Chrystusem prowadzi do jedności z Kościołem, w którym Chrystus tu i teraz kontynuuje swoją misję zbawienia. Stając się wrażliwi na znaki czasu i poruszenia Ducha Świętego, będziemy coraz bardziej potrafili spotykać Chrystusa w każdej sytuacji i w każdym człowieku. […] Kierując się wspólnym zatroskaniem o rozwiązywanie problemów i rozwój całej ludzkości współpracujemy z hierarchią i innymi liderami Kościoła, a zarazem jesteśmy wrażliwi na sytuację, w jakiej znajduje się Kościół we współczesnym świecie”.
W temat synodalności zagłębialiśmy się wspólnie przez całą sobotę, wraz z towarzyszącymi nam gośćmi, którzy łączyli się z nami online i naświetlili nam synodalność z różnych perspektyw. Przekazali nam trochę teorii i bardzo dużo praktyki, dzieląc się bezpośrednim doświadczeniem pracy i towarzyszenia w procesach synodalnych. Przed południem połączyliśmy się z Jos Moons, jezuitą, doktorem teologii pracującym w Belgii, a po południu z Marią Boxberg z Niemiec i Mauricio Lopezem z Meksyku – członkami naszej Wspólnoty, którzy angażują się w procesy synodalne. Po krótkiej prezentacji przygotowanej przez każdego z nich, dostawaliśmy pytania do dzielenia w małych grupach, a potem wracaliśmy z serią wnikliwych pytań do naszych gości. Były to bardzo ubogacające i głębokie sesje pogłębione naszym dzieleniem i refleksjami. Zakończyliśmy wspólnym czasem modlitwy do Ducha Świętego, w której słuchaliśmy głosu naszych serc i wypowiadaliśmy słowo, które nam wybrzmiewało po całym dniu słuchania i spotkań. Była to bardzo poruszająca modlitwa, w której czuliśmy obecność Ducha Świętego w naszej Wspólnocie.
Wieczorem spotkaliśmy się przy ognisku, ciesząc się naszą obecnością we wspólnocie ponad granicami. Ogień w znany sobie i niezwykły sposób jednoczył nas w byciu razem ‘tu i teraz’. Było dużo czasu na rozmowy, radość i wspólny śpiew do późnych godzin nocnych.
Niedziela była dniem wyjścia z domu rekolekcyjnego do świata wokół nas – do Warszawy oraz rzeczywistości, w której żyje wspólnota krajowa w Polsce. Celem tego wyjścia było praktykowanie postaw synodalnych: otwartości na nowe, nieznane i niespodziewane, bycia obecnym, uważności na siebie i innych, słuchania z zainteresowaniem, wolności wewnętrznej od znanych nam sposobów patrzenia i interpretowania, szukania znaków działania Ducha Świętego we wszystkim i wszystkich. Po porannej medytacji i krótkim wprowadzeniu w dzień wszyscy uczestnicy spotkania wyruszyli w małych grupach do różnych punktów Warszawy, gdzie czekały na nich osoby z naszej lokalnej wspólnoty. Całe przedpołudnie poświęcone było na spotkania w grupach, w których osoby z Polski dzieliły się swoimi zaangażowaniami oraz tym, co dla nich ważne. Był czas słuchania, a także wspólnej wymiany doświadczeń, poznania się bliżej i doświadczenia bycia jedną Wspólnotą.
Wczesnym popołudniem zebraliśmy się wszyscy w kaplicy akademickiej przy Sanktuarium Św. Andrzeja Boboli, aby świętować Zesłanie Ducha Świętego we wspólnej Eucharystii. Dla wielu z nas poruszające były momenty, kiedy modliliśmy się jednocześnie w wielu językach – każdy w swoim języku wypowiadał te same słowa. Po raz kolejny doświadczaliśmy Obecności, która jednoczy nas w różnorodności – Ducha Świętego. Wciąż wybrzmiewa nam w sercu pytanie z homilii o. Nikolaasa Sintobina: „Czy naprawdę głęboko pragniemy radości?” i jego sugestia, abyśmy błagali Boga o radość. Prosiliśmy o dar pokoju i radości dla naszej wspólnoty i dla świata.
Kolejna część spotkania przebiegła w atmosferze radosnego spotkania przy wspólnym stole, przygotowanym przez Wspólnotę z Warszawy i Białegostoku w Jezuickim Centrum Społecznym. Był to stół pełen obfitości, przygotowany w wielką troską i gościnnością. Zarówno miejsce jak i dobór menu nie były przypadkowe. Naszą intencją było, żeby przestrzeń i dania na stole odzwierciedlały różnorodność naszych działań apostolskich. Współpracujemy z JCS-em i stąd wybór miejsca. Chcieliśmy, żeby wyróżniały się tradycyjne polskie dania. Jednocześnie bardzo zależało nam na tym, żeby w czasie poczęstunku kulinarnie zaistniała Ukraina, ale też po części inne kraje. Tak więc królował przepyszny chłodnik Joli Paszko, a także bigos ugotowany przez dwie Renaty (Ladzińską i Kajdrowicz) oraz polskie pierogi i ukraińskie pielmieni przygotowane przez Renię Kajdrowicz wraz z mieszkającymi u niej paniami z Ukrainy. Nie zabrakło też smaczków orientalnych: trzy rodzaje przysmaków bliskowschodnich przygotowanych specjalnie dla nas przez kooperatywę migrantów i uchodźców „Słuszna Strawa” oraz lazania z akcentem etiopskim w wykonaniu Tsedale. Były też pyszne sałatki Ewy Czerniak, Agnieszki Osińskiej i Magdy Kuśmierskiej. A na deser rozkoszowaliśmy się tradycyjnymi sękaczami i mrowiskiem z Białegostoku oraz słynnym sernikiem Wandy Smogorzewskiej i babeczkami Madzi Kiełczewskiej. Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w przygotowanie tego poczęstunku i w pomoc w obsłudze w czasie i po obiedzie. Wiele osób wspomina to spotkanie jako pełne ciepła, promieniowania obecnością i radością bycie razem we wspólnocie. Był to czas rozmów, poznawania się, wdzięczności wyrażanej sobie nawzajem.
W drugiej części spotkania słuchaliśmy Witalija Osmolovskiego – jezuity z Ukrainy, który obecnie pracuje z Jesuit Refugee Service Poland jako koordynator działań podejmowanych na rzecz Ukrainy i uchodźców przybywających do Polski. W kontekście wielu pytań o to, jak wygląda obecnie sytuacja w Ukrainie oraz jak pomagamy uchodźcom w Polsce, Witalij podzielił się swoim doświadczeniem i refleksjami, a także odpowiadał na nasze pytania.
Na zakończenie dnia Grażyna Federowicz (nasza przewodniczka miejska) i Magda Niedzielko zaprosiły nas na spacer po Warszawie, podczas którego nasi goście mogli zobaczyć najważniejsze miejsca w okolicach Starego Miasta oraz posłuchać związanych z nimi historii. Wróciliśmy do Konstancina późnym wieczorem, pełni wrażeń i wdzięczności za cały piękny dzień Zesłania Ducha Świętego.
Ostatniego dnia spotkania, w poniedziałek, mieliśmy czas na domknięcie całego procesu. Manuel, sekretarz światowej WŻCh, prowadził podsumowanie naszego spotkania. Przedstawił najważniejsze treści w formie minikonferencji. Na końcu nawiązał do tego, że główne myśli Synodu: wspólnota, uczestnictwo misja są zbieżne z głównymi myślami przesłania z Buenos Aires: pogłębiać, dzielić się, wychodzić ku. Wspólnotę można rozumieć jako dzielenie się, uczestnictwo jako pogłębianie, a misję jako wychodzenie ku. Manuel zachęcił nas do połączenia każdej myśli synodalnej z każdym z wezwań z Buenos Aires w dowolnej kolejności, tak by powstały bardzo różne konfiguracje, nadające w ten sposób głębszy sens naszemu charyzmatowi. W czasie dyskusji rozważaliśmy, czy to, co wydaje się ciekawe w teorii, rzeczywiście zdałoby egzamin w praktyce.
Następnie Manuel zaprosił nas do spaceru, podczas którego czytaliśmy rozłożone na kolorowych kartkach najważniejsze myśli i słowa z całego procesu, który przeżyliśmy podczas spotkania. Spacerując, wsłuchiwaliśmy się w to, co nam rezonowało w sercach, a następnie dzieliliśmy się tym, co było dla nas najważniejsze oraz tym, jakie owoce tego spotkania chcemy rozwijać i pielęgnować. Spotkanie zakończyliśmy wspólną Eucharystią i posłaniem na dalszą drogę. Choć trudno było się rozstać, do ostatniej chwili towarzyszyła nam atmosfera radości i wdzięczności za siebie nawzajem i za to, co wspólnie przeżyliśmy.
Kasia Artemiuk, członek Euroteamu i Tsedale Sawicka, Eurolink
Red.: Powyższe sprawozdanie znajdziecie również na stronie internetowej wspólnoty pod adresem: https://wzch.org.pl/blog/2022/06/28/wsluchujac-sie-w-powiew-zmian/
Dodatkowo umieszczone zostały tam:
* przygotowane przez Tsedale Sawicką streszczenia wystąpień gości:
Josa Moonsa SJ oraz Marii Boxberg i Mauricio Lopeza (byłych prezydentów światowej WŻCh),
* świadectwa uczestników spotkania:
Marty Lewandowskiej-Harasimowicz, Wiktorii Wróblewskiej, Izabeli Jaroszewskiej i Stefana Sulińskiego.
Lublin: czas refleksji, czas świętowania
W sobotę 18 czerwca 2022 wspólnota spotkała się w wyjątkowym miejscu – na zakończenie Roku Ignacjańskiego modliliśmy się w kaplicy Ojców Białych Misjonarzy Afryki w Lublinie. Jej wystrój wprowadzał nas w duchową łączność z chrześcijanami tego odległego kontynentu (figura Matka Bożej z hebanu, w ołtarzu pamiątka 22 Męczenników z Ugandy [1885-87], dach kaplicy to słomiany dach afrykańskiej chaty).
W pierwszej części spotkania siedzieliśmy w zacisznym ogrodzie, słuchając konferencji wprowadzającej naszego asystenta o. Pawła Gołaszewskiego na temat znaczenia RE-WIZJI – nie tylko w znaczeniu podsumowania i ewaluacji, ale jako procesu wyciągania wniosków i odkrywania na nowo wszystkiego, co nas inspiruje, napełnia energią na przyszłość.
Kontynuacją procesu rewizji było świadectwo życia Przymierzem Stałym po 6 latach od jego złożenia, które przedstawiłam jako drogę odpowiedzi Panu Bogu na Jego Miłość i współpracy z Jego łaską. W czerwcu 2016 roku na spotkaniu formacyjnym w Pliszczynie wspólnota powierzyła mi posługę animatora wspólnoty, co rozpoczęło nowy etap mojej formacji i pozwoliło podejmować wiele wyzwań, które zgodnie z Przymierzem realizowaliśmy wspólnie.
Jestem w WŻCh od 2004 r we wspólnocie „W drodze”, początkowo czerpałam dużo od innych, ale stopniowo czułam potrzebę, aby więcej dawać od siebie m.in w roli koordynatora. Powierzenie mi posługi animatora przyjęłam trochę z zaskoczeniem, ale również z otwartością jako możliwość pomnażania dobra i drogę mojego osobistego powołania. Złożenie Przymierza otworzyło mnie na Łaskę i doświadczyłam odpowiedzi Pana Boga zgodnie z powiedzeniem: Gdy powiesz „tak”, niebo da ci zgodę.
W procesie osobistej rewizji miałam okazję spojrzeć na dokonywane przeze mnie wybory m.in. w obszarze rodziny (rola żony, mamy, córki) i pracy zawodowej. Zmiana kierunku studiów z politechniki na psychologię pozwoliła mi na realizowanie pomocy osobom uzależnionym, doświadczającym przemocy, dzieciom krzywdzonym i całym rodzinom. Wrażliwość na problemy rodzin sprawiła, że włączyłam się w inicjatywy wspólnoty krajowej m.in. działania Zespołu ds. rodziny oraz grupę modlitwy wstawienniczej. Formacja w Szkole Towarzyszenia Duchowego pozwala mi owocniej posługiwać w czasie rekolekcji, wspieram od 2 lat jako animator rozwój prewspólnoty, ponieważ pozyskanie osób młodych rozeznaliśmy jako nasz cel. Uczestniczę w nabożeństwach o pokój i za prześladowanych chrześcijan, które w rewizji całej wspólnoty uznaliśmy za ważny obszar naszego apostolstwa. Niezwykle owocnym rokiem był czas świętowania Jubileuszu 35-lecia naszej WŻCh (2018-19), który stał się okazją do współdziałania i radosnego poczucia więzi we wspólnocie.
Dostrzegam potrzebę zwiększenia umiejętności rozeznawania i wspierania procesów wzrostu zachodzących w poszczególnych wspólnotach i osobach, oraz większego dialogu w grupie osób odpowiedzialnych i przeznaczenia odpowiedniej ilości czasu na wypracowanie kierunków rozwoju wspólnoty. W procesie rewizji wspólnoty dostrzegamy potrzebę formacji kandydatów na koordynatorów i animatorów na poziomie krajowym. Z wielką wdzięcznością za dobro, które w nas zostaje, przekazałam zapowiedź zakończenia swojej posługi wraz z upływem kadencji w tym roku.
Po przerwie kawowej Beata Wójcik, koordynator wspólnoty, poprowadziła medytację na podstawie tekstu Ewangelii o krzewie winnym, po której dzieliliśmy się w dwóch grupach owocami naszych poruszeń. Podsumowując, opisywaliśmy nasze dobre doświadczenia, ale również obszary słabości oraz kierunki wzrostu i rozwoju wspólnoty. Jest potrzeba wypracowania odpowiednich środków formacji, aby je realizować – wrócimy do tych wniosków po wakacjach. Po Mszy Św. odprawionej w niezwykłej scenerii podziwialiśmy eksponaty przywiezione przez misjonarzy. Opowiadał o nich ojciec Tomasz, przedstawiając trudną historię ewangelizacji Afryki.
Na zakończenie spotkania przenieśliśmy się do ogrodu, gdzie mogliśmy kontynuować swobodne rozmowy, w trakcie których m.in. pojawiła się inicjatywa spotkania w dniu 31 lipca na zakończenie Jubileuszu Roku Ignacjańskiego na Mszy św o 19.00 w Kościele Akademickim KUL. Koncepcja dopiero dojrzewa – będziemy jeszcze o tym informować.
Przeżywanie Roku Ignacjańskiego zbiegło się w czasie z procesem synodalnym w Kościele, uczestnictwo w spotkaniach i grupach dzielenia uświadomiło nam jakie jest miejsce i rola osób świeckich, mamy w planie jesienią kontynuować poszukiwania drogi osobistej i wspólnotowej w tych obszarach.
Jadwiga Kuśmierska, animator WŻCh w Lublinie
Kalisz: Jubileuszowe zawierzenie wspólnoty świętemu Ignacemu
W dniach 12-18 maja 2022 roku wspólnota kaliska uczestniczyła w peregrynacji relikwii oraz ikony świętego Ignacego Loyoli obecnych w jezuickim Sanktuarium Serca Jezusa Miłosiernego. Podczas przygotowanej przez kaliską WŻCh Mszy Świętej celebrowanej w dniu 13 maja o godzinie 19.00 przez o. superiora Janusza Warzochę SJ z udziałem między innymi o. Andrzeja Szczypy SJ, asystenta lokalnej WŻCh, zawierzyliśmy się świętemu Ignacemu Loyoli jako naszemu szczególnemu patronowi. Zawierzenie nastąpiło po przyjęciu Komunii świętej przed relikwią i ikoną świętego. Po Mszy Świętej Inka Bestry, animatorka lokalna, poprowadziła napisaną przez siebie, okolicznościową medytację dla wszystkich zgromadzonych w kościele, po czym miała miejsce adoracja Najświętszego Sakramentu, zakończona odśpiewaniem Apelu Jasnogórskiego.
Tekst zawierzenia (autorstwa o. Henryka Droździela SJ i Justyny Sprutty)
„Święty Ignacy Loyolo,
stajemy dzisiaj przed Twoją ikoną i relikwiami jako kaliska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego w łączności z tymi, którzy do niej należeli w ciągu kilkudziesięciu lat jej istnienia, należą i będą do niej należeć.
W poświęconym Tobie Roku Jubileuszowym zawierzamy Ci naszą teraźniejszość i przyszłość, prosząc, żebyśmy tak jak Ty miłowali Jezusa Chrystusa, widzieli w Nim wszystko nowe i bez wahania dali się Jemu posłać.
Wyproś nam, abyśmy w duchu Ćwiczeń Duchowych mnożyli wszędzie dobro oraz pozostawali w wyborach wierni naszej duchowości i naszemu charyzmatowi.
Wyjednaj nam, żebyśmy czyniąc wszystko na większą chwałę Boga, kochając i służąc, postępowali na drodze świętości i pomagali innym nią podążać. Wstaw się za nami, by pomnożyły się szeregi kaliskiej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego, a nasz apostolat był skuteczny. Tobie także zawierzamy naszych byłych, obecnych i przyszłych Asystentów oraz posługujących przy tej świątyni Duszpasterzy.
Bądź nam ojcem, opiekunem, przewodnikiem, przyjacielem, towarzyszem i obrońcą, żebyśmy, gdy dotrzemy do kresu naszego doczesnego życia, z ufnością dzieci Bożych stanęli przed tronem Boga i przebywali w obecności świętych na czele z naszą szczególną patronką, Najświętszą Maryją Panną. Tobie powierzamy się jako Wspólnota, jak również każdy z nas powierza się Tobie z osobna.
Święty Ignacy Loyolo, módl się za nami. Maryjo, Matko naszego Zbawiciela, wstaw się za nami u Twego Syna, by przyjął łaskawie nasze zawierzenie się Jemu, składane przez ręce świętego Ignacego Loyoli, tak jak przyjął On ofiarę jego życia.
Święty Józefie, módl się za nami.
Wszyscy święci i błogosławieni Towarzystwa Jezusowego, módlcie się za nami. Amen”.
Zawierzenie świętemu Ignacemu odbyło się po raz pierwszy w całej historii kaliskiej WŻCh.
Justyna Sprutta, WŻCh Kalisz
Kalisz: sympozjum ignacjańskie „Zrozumieć siebie i świat”
W dniu 28 maja br. odbyło się w Kaliszu, w jezuickim ośrodku duszpasterskim, jednodniowe sympozjum z okazji trwającego Roku Ignacjańskiego. Sympozjum „Zrozumieć siebie i świat. Ignacjańska duchowość, jezuickie misje, skuteczna pedagogika” zorganizowała kaliska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego we współpracy z tutejszymi ojcami jezuitami. Otworzył je i zakończył superior kaliskiej rodziny jezuickiej, o. Janusz Warzocha SJ. Prelegentami, których zaproszono na sympozjum, byli: o. Leszek Mądrzyk SJ, asystent krajowy WŻCh, o. Mateusz Orłowski SJ, były misjonarz na Tajwanie i w Chinach, obecnie student malarstwa na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, a także dr Ewa Dybowska, adiunkt na Wydziale Pedagogicznym Akademii Ignatianum i członkini krakowskiej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. O. Leszek Mądrzyk SJ przybliżył uczestnikom będącym z Kalisza, jego okolic i spoza diecezji kaliskiej fundamenty duchowości ignacjańskiej, o. Mateusz Orłowski SJ z nutą humoru opowiedział o różnicach w postrzeganiu chrześcijańskiej rzeczywistości przez mieszkańców Tajwanu i Chin oraz nawiązał do historii misji dalekowschodnich, przypominając postać o. Mattea Ricciego SJ. Ewa Dybowska zaprezentowała podstawy pedagogii ignacjańskiej, ukazując jej bogactwo i wartości, aktualne oraz bardzo przydatne również dzisiaj w kształceniu i wychowywaniu.
Po wystąpieniach prelegentów z Krakowa, Poznania i Warszawy miała miejsce poprzedzona pytaniami dyskusja, która nie tylko odnosiła się do tematyki sympozjum, ale wykroczyła nieco poza jej ramy, obejmując też problemy dzisiejszego Kościoła. Nie zabrakło i „słodkich przerw” dla uczestników; tutaj należy się szczególne podziękowanie, jeśli chodzi o zaopatrzenie i w słodycze, kawę, herbatę, owoce, ale i w sprzęt, Kamili Krytowskiej, Piotrowi Szymańskiemu, Barbarze Tomali, a za pomoc gościom w dotarciu na miejsce i w odjeździe o. Januszowi Warzosze SJ, Andrzejowi Gałachowi i Ince Bestry, za posiłki i noclegi o. superiorowi. Dziękujemy ponadto większości kaliskiej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego za obecność i zaangażowanie. Na koniec sympozjum prelegenci otrzymali czerwone róże, ponieważ czerwień jest kolorem ognia, do którego nawiązuje imię świętego Ignacego Loyoli. Sympozjum zwieńczył film fabularny „Ignacy Loyola”.
Po filmie miało natomiast miejsce spotkanie kaliskiej wspólnoty z o. Leszkiem Mądrzykiem SJ oraz podzielenie się w trakcie spotkania radościami i troskami, jak również owocami obecności każdego z nas we Wspólnocie Życia Chrześcijańskiego. Skromnie na końcu dopowiem, że pomysłodawczynią i prowadzącą kaliskie sympozjum była autorka tej relacji.
Justyna Sprutta, WŻCh Kalisz
Poznań: Dzień Skupienia „Zobaczyć wszystko na nowo w Chrystusie” (10-12.06.2022)
Nie mogę się nie dzielić tym, czego doświadczyłam w wyjątkowym czasie Dni Skupienia naszej poznańskiej wspólnoty. Ujrzałam wspólnotę na nowo, siebie, swoje opory i bunty, ale też działania i zaangażowania. Ze świadomością tego, jak po prostu Bóg jest w moim życiu obecny i działa… Nawet, jeśli kompletnie nie tak, jak bym chciała. Od tej świadomości może zacząć się nawrócenie. Jezu, uzdrawiaj moje serce!
Prowadziło nas Słowo Boże w Eucharystii, adoracja, medytacja, konferencje o. Dariusza Michalskiego SJ i Grzegorza Gabora z Rady Wykonawczej, który był naszym gościem. Mogliśmy reflektować nasze postawy wobec tego, czym Bóg obdarowuje nas codziennie i w każdej sytuacji… Czy to dostrzegamy, czy jesteśmy wdzięczni, czy potrafimy się tym cieszyć, czy przyjmujemy Jego miłość? Czy widzimy tylko to, czego nie mamy, czy ciągle czekamy, aż wreszcie będziemy szczęśliwi, aż wreszcie wydarzy się coś, co będzie po naszej myśli? Czy Bogu i sobie potrafię powiedzieć: „Mam wszystko to, co jest mi potrzebne, nawet jeśli nie mam wszystkiego w ogóle”?
Z pewnością widać było, że doświadczamy niezwykłej radości bycia razem we wspólnocie – także w modlitwie, jednak w największym stopniu po prostu w rozmowach, żartach, szydełkowaniu, jedzeniu, przy ognisku, na spacerze, przy stole, na rowerze, z kijkami… Wspólnota jest potrzebna, jest niezbędna i jest ogromnym darem Pana Boga! Tę wewnętrzną pewność wyraziły osoby składające Przymierze: stałe – Dorota Grajewska oraz czasowe – 8 osób z różnych wspólnot podstawowych.
I na koniec afrykańskie przysłowie z inspiracji, które otrzymaliśmy do modlitwy osobistej: „Jeśli chcesz iść szybko, idź sam; jeśli chcesz zajść daleko, idź z innymi”.
Agnieszka Próchniewicz, WŻCh Poznań
Red.: Jeśli ktoś chce zobaczyć wspólnotowe gotowanie w urządzonym przez poznańską wspólnotę finale Master Kitchen, powinien odwiedzić serwis YouTube: https://youtu.be/oCRnsj2nc-8.
Warszawa: nowa wspólnota i zakończenie roku formacyjnego
Dzielimy się wielką radością, że 19 czerwca pięć osób z prewspólnoty, którą opiekowałą się Wanda Smogorzewska złożyło Przymierze czasowe. Okazją do tego była Msza św. na zakończenie roku formacyjnego, której przewodniczył nasz asystent o. Leszek Mądrzyk. W czasie tej Eucharystii modliliśmy się też szczególnie za osoby chore z naszej wspólnoty, które znajdują się w szpitalu: Julitę i Ewę.
Ojciec Leszek w homilii zwrócił uwagę na rozmowę, jaką Jezus prowadził z uczniami w Ewangelii św. Łukasza (9,18-24). Kiedy Piotr wyznał, że Jezus jest Mesjaszem, uczniowie usłyszeli, jakim jest Mesjaszem: będzie wiele cierpiał, zostanie zabity, ale ostatecznie zmartwychwstanie. My też, jak apostołowie, idziemy za Jezusem. Odkryliśmy naszą drogę w WŻCh jako osobiste powołanie. Przymierze to odpowiedź na zaproszenie Pana Boga. Ojciec Leszek, nawiązując do Listu do Galatów, zauważył, że dzięki odkupieniu i przynależności do Chrystusa staliśmy się wspólnotą. A we wspólnocie mamy się nawzajem wspierać.
Po Mszy św. spotkaliśmy się na agapie. Składaliśmy życzenia dziewczynom, które złożyły Przymierze, życząc im wytrwania na tej drodze. Ta prewspólnota zaczęła się spotykać online na początku pandemii, więc radość z tego, że te osoby rozeznały już swoje powołanie do WŻCh, była ogromna. Ważnym elementem agapy było też dzielenie osób, które uczestniczyły w spotkaniu europejskim w Konstancinie-Jeziornie i w Warszawie. Relację z tego wydarzenia przekazała nam Kasia Artemiuk, prezentując również zdjęcia. Mogliśmy także wysłuchać świadectw kilku innych osób, które były w nie zaangażowane.
Beata Mikołajczuk-Gąska, WŻCh Warszawa
At the Frontiers: Europejski projekt WŻCh – wakacyjny wyjazd i wspólna praca z uchodźcami
„At the Frontiers” to nasz międzynarodowy projekt europejski, który prowadzimy co roku we Włoszech. Zapraszamy do niego wszystkie osoby, które chciałaby doświadczyć bezpośredniej pracy z uchodźcami i migrantami, mieszkając i pogłębiając na co dzień swoje doświadczenia z wolontariuszami z innych krajów.
Europejska Sieć Migracje WŻCh po przerwie związanej z pandemią ponownie organizuje w tym roku wspólne wyjazdy dla wolontariuszy w kilku miejscach: Trydencie, Turynie, Palermo i Oulx. Wyjazdy odbywają się w lipcu, sierpniu i wrześniu.
Serdecznie zapraszamy wszystkie zainteresowane osoby w każdym wieku. Są jeszcze wolne miejsca!
Szczegółowe informacje odnośnie terminów, kosztów i zgłoszeń znajdziecie pod poniższym linkiem:
https://drive.google.com/file/d/1GQvE7ve–aFNGMGhqG1cMpUf-hhYloBP/view?usp=sharing
Świadectwa kobiet – zaproszenie do lektury
Już jest! „Spotkałyśmy Pana. Jego słowo w nas żyje” – praca zbiorowa pod red. Adeli Lemańskiej, która przez jakiś czas należała do prewspólnoty WŻCh Poznań i dlatego w książce znalazło się kilka świadectw kobiet z WŻCh z różnych miejsc Polski – które nazwiska znacie?
Autorki świadectw: Marlena Bessman-Paliwoda, Magdalena Cicha-Kłak, Elżbieta Ciesielska, Marta Cyroń, Beata Dymczyk, Iwona Jaskóła, Martyna Koch, Agnieszka Kostka, Eliza Kur, Anna Kuśmierczyk-Ferrão, Adriana Kwiatkowska, Jagoda Kwiecień, Marta Łysek, Magdalena Marchlewska, Katarzyna Mazierska-Białek, Katarzyna Mielczarek, Adela Lemańska, Aleksandra Pakalska, Agnieszka Polaczyk, Marzena Popławska, Justyna Sprutta, Kinga Waliszewska, Katarzyna Wasilewska, Marta Wolska, Małgorzata Woszczyk.
Polecamy!
Więcej informacji:
https://www.swietywojciech.pl/Ksiazki/Ksiazki-o-rozwoju-duchowym/Spotkalysmy-Pana-Jego-slowo-w-nas-zyje
