„W tej ziemskiej pielgrzymce spotykamy innych, tak jak to czynił Ignacy w swoim życiu. Ci inni są znakami, które pomagają nam pozostać na kursie i zapraszają nas do ciągłego nawracania się. Są braćmi, są sytuacjami i poprzez nich Bóg także do nas mówi. Słuchajmy innych. Odczytujmy sytuacje. Także my sami jesteśmy znakami wskazującymi innym Bożą drogę. Nawrócenie dokonuje się zawsze w dialogu, w dialogu z Bogiem, w dialogu z innymi, w dialogu ze światem”.
Papież Franciszek, Przesłanie na Rok Ignacjański (fragm.)
Skrót najważniejszych informacji miesiąca:
- Słuchać, by służyć
- Warszawa: Ze św. Ignacym u św. Andrzeja Boboli i Matki Bożej Łaskawej
- Warszawa: „Angażować się tam, gdzie potrzebuje nas Jezus”
- Toruń: Wdzięczność, radość i nadzieja – czyli kolejny rok formacyjny za nami
- Toruń: Relacja z inauguracji Roku Ignacjańskiego
- Białystok: rekolekcje w życiu codziennym
- Kalisz: Odnowienie Przymierza
- Wrocław: Dar słowa i obecności
- Wspólnota modlitewna WŻCh
- Komin z logo WŻCh
Słuchać, by służyć
Wezwanie Papieża Franciszka do słuchania innych bywa, jak wiemy z doświadczenia, trudne do wcielenia w życie. Rok Ignacjański, w którym chcemy pogłębić nasz charyzmat, jest jednak nie tylko wezwaniem, by głębiej spojrzeć w siebie, ale przede wszystkim by służyć. Dobrze możemy to robić dopiero wówczas, gdy usłyszymy potrzebę i pragnienie drugiego człowieka – w przeciwnym razie będziemy służyć sobie, a nie Bogu i innym ludziom.
W obecnym numerze newslettera znajdują się kolejne świadectwa uważnego wsłuchiwania się w odpowiedź na pytanie o Boże drogi, po których idziemy. Kończący się rok formacyjny skłania do refleksji, podsumowań i planów. Jest też dobrym momentem, by skorzystać z wakacyjnego odpoczynku i we wrześniu z nową energią powrócić do spotkań. Cały czas musimy mieć jednak wrażliwe oczy i uszy dla tych, którzy potrzebują naszego wsparcia.
Warszawa: Ze św. Ignacym u św. Andrzeja Boboli i Matki Bożej Łaskawej
Rozpoczęcie Roku Ignacjańskiego stało się dla WŻCh w Warszawie okazją do spotkania na żywo w większym gronie. Msza św. inaugurująca Rok Ignacjański została odprawiona w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w niedzielę 16 maja. Wtedy to zostały wprowadzone do świątyni ikona oraz relikwie św. Ignacego. Przez cały tydzień w sanktuarium po Mszy św. o godz. 19.00 ojcowie jezuici głosili konferencje nt. duchowości ignacjańskiej. Nasza wspólnota została zaproszona na taką Eucharystię 20 czerwca. Konferencję pt. „O porządkowaniu życia według św. Ignacego” wygłosił wówczas o. Leszek Mądrzyk. Po Mszy św. w naszej salce zorganizowaliśmy agapę dla chętnych osób z naszej wspólnoty. Znalazło się ich 25. Radości było co nie miara! Zwłaszcza że pojawiły się osoby, które dołączyły do dwóch prewspólnot już w czasie pandemii i dotychczas spotykały się tylko online. Niektóre z nich nie miały kamerki, więc po raz pierwszy zobaczyły członków swojej prewspólnoty. Każda z obecnych osób mogła się przedstawić: do jakiej wspólnoty należy, czym zajmuje się z zawodu czy też z zamiłowania oraz jaką posługę pełni we wspólnocie. Stworzyło to możliwość do lepszego poznania się, nawiązania nowych znajomości, łącznie z planami kontynuowania ich podczas mniej formalnych spotkań.
Wkrótce pojawiła się kolejna okazja do zaangażowania w Rok Ignacjański. Ojciec Lesław Ptak, superior Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, zaprosił nas do przygotowania konferencji, które miały być wygłoszone podczas peregrynacji ikony i relikwii św. Ignacego w tejże świątyni w dniach 1-8 czerwca. Jest ona chętnie odwiedzana przez warszawiaków i nie tylko, gdyż znajduje się na Starym Mieście. Ostatecznie trzy wieczory po Mszy św. o godz.20.00 stały się dla nas okazją do podzielenia się duchowością ignacjańską. 2 czerwca dwie osoby ze wspólnoty Maryi: Iwona Plater i Wojciech Jaźnicki, zaprezentowały temat „Rozeznawanie w praktyce człowieka świeckiego”. Był to niezwykły dwugłos: praktycznie przedstawione przez Iwonkę zasady rozeznawania i świadectwo Wojtka, jakie mogą być owoce tego rozeznawania w życiu. Osoby zabierające głos wspierali obecni w tym czasie w kościele inni członkowie wspólnoty. Jedna z prewspólnot także uczestniczyła w tej Mszy świętej i konferencji w ramach swojego spotkania, pierwszego na żywo! Była to dla niej okazja, aby wesprzeć dających świadectwo, a jednocześnie poczuć ducha apostolskiego, usłyszeć przekaz na temat duchowości ignacjańskiej skierowany do szerokiego grona osób. 5 czerwca Joanna Toczko mówiła o ignacjańskim rachunku sumienia. Słuchacze otrzymali ulotki z punktami i mogli przeżyć prowadzony przez Joasię rachunek sumienia. Jak zauważyła Joasia, widać było po ich twarzach, że autentycznie angażują się w tę modlitwę. 7 czerwca Ewa Poleszak zaprezentowała temat „Duchowość ignacjańska w praktyce”, także przekazując ulotki z podstawowymi informacjami [opisany w kolejnym artykule – red.].
Jesteśmy wdzięczni ojcom jezuitom, którzy zaprosili nas do takiego zaangażowania. Cieszymy się też, że ten przekaz spotkał się z pozytywnym odbiorem.
Beata Mikołajczuk-Gąska, WŻCh Warszawa
Warszawa: „Angażować się tam, gdzie potrzebuje nas Jezus”
500 lat temu waleczny rycerz – Ignacy Loyola „Inigo”, został postrzelony kulą armatnią. Pewnie nikt by tego wydarzenia nie wspominał, gdyby nie stało się początkiem wielkiego nawrócenia. Doświadczenie przemiany i nowej relacji z Bogiem zostało przez Ignacego spisane. Do dzisiaj jest skarbem Kościoła, jest pomocą dla szukających Boga.
7 czerwca w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Warszawie miałam przyjemność wygłosić konferencję poświęconą duchowości ignacjańskiej. Oprócz mnie jeszcze 3 osoby z warszawskiej WŻCh podzieliły się swoją wiedzą i doświadczeniem w konferencjach pt. „Rozeznawanie w praktyce człowieka świeckiego” (2 czerwca) oraz „Ignacjański rachunek sumienia” (5 czerwca). Konferencje są dostępne na stronie Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej (https://laskawa.pl/RokIgnacjanski).
W wygłoszonej konferencji zwróciłam uwagę na kilka cech duchowości ignacjańskiej:
- Głęboka świadomość celu i sensu swojego życia
- Uporządkowanie swojego życia jako proces
- Doświadczenie spotkania z Bogiem żywym i integracja wiary z życiem
- Kontemplatywność w działaniu
- Dokonywanie świadomych wyborów, aby być bliżej Boga
- Dyspozycyjność dla Boga
Duchowość ignacjańska jest dla pożytku nie tylko osób zakonnych, ale też dla nas, ludzi świeckich, którzy w swoim życiu czerpiemy z duchowości ignacjańskiej. Jest to duchowość bardzo praktyczna, która odwołuje się do naszych doświadczeń oraz tego, co dzieje się obecnie w naszym życiu. Wierzymy, że Bóg dziś „tu i teraz” działa w tym świecie. Co więcej, zaprasza nas do współpracy z Nim w budowaniu Jego Królestwa pośród nas. Ta wiara wymaga od nas, abyśmy stawali się ludźmi rozeznającymi działanie Ducha i znaki czasu, abyśmy mogli włączyć się w misję Jezusa. Duchowość ignacjańska, podobnie jak inne duchowości chrześcijańskie, koncentruje się na Osobie Jezusa Chrystusa. Natomiast specyfikę tej duchowości nadają Ćwiczenia Duchowe opisane przez św. Ignacego.
Aby prowadzić życie duchowe staramy się pielęgnować medytację Słowa Bożego raz praktyki, które są pomocne we współpracy z Duchem Świętym. Mają one wzmacniać wrażliwość na wewnętrzne poruszenia duchów, aby stwierdzić, czy pochodzą one od Boga, czy naszego „ja”, czy od ducha kłamstwa. Uczymy się przeżywać codzienność w jednoczeniu się z Jezusem. Poddajemy się Bożemu prowadzeniu i angażujemy tam, gdzie On nas potrzebuje. Powierzamy się Maryi jako naszej przewodniczce. Uczymy się uważności na Bożą obecność w naszym życiu poprzez refleksję nad kończącym się kolejnym dniem.
Ewa Poleszak, WŻCh Warszawa
Toruń: Wdzięczność, radość i nadzieja – czyli kolejny rok formacyjny za nami
Jak co roku w czerwcu toruńska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego uroczyście dziękuje za mijający rok formacyjny. Tym razem wydarzenie odbyło się nieco wcześniej niż zwykle, bo już 12 czerwca i miało wyjątkowo wzruszający charakter. Powodów tego wzruszenia było kilka: Patrycja jako pierwsza osoba z prewspólnoty Betania złożyła Przymierze czasowe, trzy osoby ze wspólnoty Syjon odnowiły swoje Przymierza: Dorota i Grzegorz – Przymierze stałe, a Wojtek Przymierze czasowe. Była też jedna szczególnie wyjątkowa okoliczność, czyli pożegnanie przez wspólnotę naszego asystenta – o. Zbigniewa Leczkowskiego SJ, który 5 października 2021 r. obejmie funkcję Prowincjała Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego.
Nasze wspólnotowe spotkanie rozpoczęła Msza św. odprawiona prze Ojca Zbigniewa w intencji toruńskiej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. A potem była agapa i oficjalne, wygłoszone przez Szymona (koordynatora lokalnego) podziękowanie o. Zbyszkowi, za całe dobro, którego Wspólnota doświadczyła podczas Jego asystentury. Były gratulacje dla „sprzymierzonych” oraz niekończące się rozmowy, wspólne zdjęcia i degustacja przygotowanych na agapę potraw.
Pomimo smutku z nadchodzącego rozstania z naszym Asystentem było też dużo radości, bo jak powiedział Szymon „Nie możemy takiego skarbu, jakim jest o. Zbigniew zatrzymywać tylko dla siebie”. Cieszyło nas również to, że wreszcie mogliśmy spotkać się w gronie całej wspólnoty lokalnej, a nawet powitać gościa z WŻCh w Bydgoszczy – Krystynę i za jej pośrednictwem pozdrowić całą bydgoską grupę. Nawet deszczowa i wietrzna aura nie zepsuła nam święta, bo najważniejsza i najpiękniejsza jest zawsze pogoda przyjacielskiego spotkania.
Zatem, dziękując za miniony rok, z nadzieją patrzymy w przyszłość, na czekające nas wyzwania apostolskie i na nowego asystenta.
Elżbieta Wierszyło, WŻCh Toruń
* * *
ŚWIADECTWO: JEŚLI BÓG ZECHCE
W dniu Wniebowstąpienia Pańskiego 2018 roku, tuż po modlitwie w intencji daru dojrzałej wspólnoty w wierze, mój Duch został zaproszony przez członka Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego do prewspólnoty Betania. W dniu Matki Bożej Kościoła tego samego roku dołączyłam na pierwsze spotkanie prowadzone przez animatora grupy, Elżbietę Wierszyło. Przez okres trzech lat dokonywałam rewizji życia we Wspólnocie Życia Chrześcijańskiego w Toruniu. Doświadczając zarówno łask jak i zamętu w mojej duszy, uznałam, że najwłaściwszą decyzją będzie zawarcie Przymierza czasowego ze Wspólnotą. Moje przekonanie o podjęciu decyzji złożenia Przymierza umocnił fakt, że WŻCh jest oficjalnie zatwierdzona przez Stolicę Apostolską. Duże pocieszenie przyniosła mi zatem informacja, o tym, że w lutym br. Papież ogłosił ustanowione liturgicznie wspomnienie Marii, Marty i Łazarza – Przyjaciół Jezusa z Betanii, 29 lipca. Będziemy zatem mogli wspólnie świętować!
W dniu dzisiejszym [12 czerwca 2021], po złożeniu Przymierza czasowego, powierzam swoją Drogę Matce Bożej Zwycięskiej, ufając, że w najbliższym czasie odniosę zwycięstwo nad samą sobą i będę mogła w pokoju dokonać porządkowania dotychczasowego życia. Z wyrazami wdzięczności dla Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego, która zechciała przyjąć mnie do swojego grona po okresie prób i błędów i najlepszymi życzeniami.
Patrycja, WŻCh Toruń
Toruń: Relacja z inauguracji Roku Ignacjańskiego
Tak jak w wielu ośrodkach lokalnych, w Toruniu uroczyście zainaugurowano obchody Roku Ignacjańskiego. Relację z tego wydarzenia można obejrzeć po wejściu w link: https://jezuici.pl/2021/05/inauguracja-roku-ignacjanskiego-w-toruniu/
Białystok: rekolekcje w życiu codziennym
Członkowie wspólnoty białostockiej od 16 maja do 5 czerwca uczestniczyli w rekolekcjach w życiu codziennym pod hasłem „Maryja naszą towarzyszka życia”. W ich ramach organizowane były msze święte transmitowane na YouTube i w kaplicy pod wezwaniem Św. Stanisława Kostki w Dolinie Cisów. Po mszy świętej uczestnicy zapoznawali się z tematyką tygodniowych rozważań, a w kaplicy zorganizowane były grupki dzielenia – w innym składzie niż własna wspólnota podstawowa.
Konferencje można było odsłuchać na YouTube, a prowadziła je Iga Pozorska. Spotkania z towarzyszem duchowym odbywały się raz w tygodniu w formie zdalnej. Towarzyszyły nam osoby z krajowej WŻCh. Odpowiedzialnym za zorganizowanie towarzyszy duchowych był Grzegorz Gabor z Torunia. Spotkania superwizyjne prowadzone były przez asystenta wspólnoty – ks. Łukasza. Zapisanych było 17 członków wspólnoty, którym towarzyszyło duchowo 7 osób.
Informacje i zdjęcia: Sylwia Szliserman, WŻCh Białystok
* * *
ŚWIADECTWO JEDNEJ Z UCZESTNICZEK
Bardzo jestem wdzięczna, przede wszystkim księdzu Łukaszowi, który zorganizował nam te rekolekcje, Wspólnocie z Torunia za współpracę i modlitwę oraz wszystkim, którzy wspierali nas modlitwą i ofiarnością.
To był Czas Łaski. Cieszę się, że mogłam w nich stanąć po tej „drugiej stronie”, poczuć się jak rekolektant, na własnej skórze odczuć, jak to jest odprawiać je w życiu, powierzając się zupełnie nieznanej wcześniej osobie towarzyszącej. Jak niełatwo jest zachowywać pomocne Addycje i jak wiele łask przynosi wierność. Teraz będę bardziej współodczuwać sytuacje, gdy przyjdzie mi towarzyszyć innym.
Łaską i radością jest przeżywanie tych rekolekcji we Wspólnocie i w tym miejscu – w Kaplicy Jezuitów, gdzie okazało się, że mamy miejsce i na Eucharystię, i na spotkania w małych grupach, i na wspólne świętowanie. Czuję się tutaj jak w domu, u Jezusa i Maryi, wśród przyjaciół w Panu. Dziękuję wszystkim: za uśmiech, troskę, pomoc, modlitwę, nasze zjednoczenie na tej drodze w serdecznej bliskości. Dziękuję naszym ojcom jezuitom za wsparcie modlitwą i wszelką potrzebną posługą.
Rekolekcje te pomogły mi odnaleźć się w mojej codzienności i uporządkować ją. Przyniosły wyciszenie wewnętrzne, pokazały, jak wprowadzić ład w korzystaniu z mediów. Dokonało się to z wielką łatwością, jakby bez mojego wkładu czy wysiłku. Przez cały czas miałam głęboki pokój serca, mimo że przychodziły czy też odzywały się różne „natręty”. W sumie te doświadczenia też były pomocne, ponieważ w coraz głębszej ciszy serca mogłam usłyszeć i doświadczyć spychane czy też zagłuszane prawdy o sobie.
W medytacjach patrzyłam na moją codzienność, w powierzeniu się Maryi. Z łatwością, którą odczytuję jako łaskę, ustalił się trwały i harmonijny porządek dnia, większe wyciszenie, opanowanie niektórych zastarzałych nawyków, uporządkowanie serca i życia. Mocno czułam wsparcie modlitwy osłonowej, które upraszało Boże łaski i sprawiało, że to porządkowanie codzienności i serca z Maryją, stawało się naturalne, wewnętrznie zgodne, jakby bez wysiłku woli, a z pragnienia serca. Po prostu – przychodzi i jest, samo się porządkuje. To dar miłości i łaski Boga, przez Maryję.
Co z tych rekolekcji chcę i mogę przenieść dalej, w codzienne życie? Poznałam Maryję bardziej sercem i pragnę iść dalej, powierzając się Jej towarzyszeniu. Chcę naśladować kontemplacyjną postawę Maryi na weselu w Kanie Galilejskiej („Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”). Chcę „widzieć, słuchać, patrzeć co czynią, wyciągnąć pożytek”, rozmawiać o tym z Maryją, z Jezusem, wypełniać Jego słowo. Pragnę uczyć się tego od Niej, przeżywać z Nią ciszę cierpienia, w której najgłębszą modlitwą jest „Jezu, ufam Tobie”.
Bardzo dziękuję też mojej osobie towarzyszącej, Dorocie Gabor, za modlitwę, troskę, cierpliwe i głębokie słuchanie, własne świadectwo, za życzliwość, która mi bardzo pomogła w otwarciu, za wszelkie pomocne inspiracje i światła. Serdeczne Bóg zapłać!
Irena, WŻCh Białystok
Kalisz: Odnowienie Przymierza
W uroczystość Zesłania Ducha Świętego, po długiej przerwie spowodowanej pandemią, większość kaliskiej WŻCh odnowiła Przymierze. Członkinie i członkowie, którzy z rozmaitych, ważnych przyczyn nie mogli dokonać odnowienia Przymierza w dniu 23 maja, odnowią je w czerwcu. Mszę Świętą odprawił dla nas nasz Asystent, o. Andrzej Szczypa SJ, który poruszył w homilii problem jedności w rozmaitego rodzaju wspólnotach: od rodzinnej i zakonnej po Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego.
Zanim rozstaliśmy się w radosnych nastrojach, koordynator WŻCh w Kaliszu Andrzej Gałach oraz jej animator lokalny Maria Chwedkowska zaprosili kaliską WŻCh do wspólnego wypracowania działań składających się na świętowanie na kaliskim gruncie Roku Ignacjańskiego.
Justyna Sprutta, WŻCh Kalisz
Wrocław: Dar słowa i obecności
„Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe” (2 Kor 5, 17)
Cytat św. Pawła, który był czytany w liturgii 20 czerwca, jest inspiracją do podzielenia się z Wami wielką radością naszej wrocławskiej Wspólnoty. Właśnie wtedy, 20 czerwca, po miesiącach spotkań online, spotkaliśmy się na wspólnej Eucharystii. Cały rok formacyjny był poświęcony przygotowaniu się do złożenia bądź odnowienia Przymierza czasowego. Wsłuchując się w cichy acz bardzo konkretny głos Boga, który działa w sercu każdego z nas, odpowiedzieliśmy na wezwanie Pana do złożenia Przymierza. Ojciec Marcin, nasz asystent, podczas homilii mówił o zaporach, które są w każdym człowieku. Takimi zaporami są nasze grzechy, wady, słabości. Dzięki Chrystusowi zostaliśmy odkupieni i pozostając w Nim jesteśmy nowym stworzeniem. Ojciec Marcin podkreślił, że nasza miłość wyraża się przez słowa i obecność: słowa składanego Przymierza i obecność we Wspólnocie. Po Eucharystii nie mogło zabraknąć dalszego świętowania, stąd wspólna agapa. Dziękujemy Panu za dar naszej małej Wspólnoty, za dar Wspólnoty WŻCh w Polsce i na świecie!
Katarzyna Kowalska, WŻCh Wrocław
Wspólnota modlitewna WŻCh
Z radością pragnę poinformować, że powołana w listopadzie 2020 roku Ogólnokrajowa Wspólnota Modlitewna z inicjatywy Marty Lewandowskiej Harasimowicz, naszej Prezydent, kontynuuje swoja posługę. Wstępnie zaplanowana ona była do czerwca 2021 roku, jednak jej członkowie opowiedzieli się za dalszym, bezterminowym jej podejmowaniem.
Misją wspólnoty jest modlitwa wstawiennicza, której towarzyszą słowa: „Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie prawo Chrystusa” (Ga 6,2) oraz „Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a będzie wam otworzone” (Mt 7,7).
Raz w tygodniu każda osoba ze wspólnoty modli się w podanych intencjach według ustalonego grafiku, odmawiając jedną dziesiątkę Różańca Świętego z części przypadającej na dany dzień. Dzięki temu, że stanowimy 35-osobową grupę możliwe jest odmówienie całej części Różańca. Wybraliśmy Różaniec jako modlitwę, o którą zawsze w swoich objawieniach prosiła Maryja, szczególna opiekunka Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. Raz w miesiącu natomiast, wspólnie spotykamy się za pośrednictwem platformy Zoom (w miarę naszych możliwości), dziękując za otrzymywane łaski. Osoby, które nie mogą uczestniczyć we wspólnotowej modlitwie dziękczynnej, łączą się z pozostałymi duchowo, modląc się indywidualnie.
Nie stanowimy typowej ,,skrzynki intencji”. Jesteśmy powołani głównie do modlitwy wstawienniczej w sprawach WŻCh, jej dzieł apostolskich, jak również w trudnych sprawach członków Wspólnoty i Ich rodzin oraz przyjaciół WŻCh. Stanowimy więc duchowe zaplecze naszej Wspólnoty. Ponadto naszą modlitwą obejmujemy sprawy Kościoła, jak również wyjątkowe sprawy społeczne. Wypraszamy dar Nieba dla zmarłych z naszych Wspólnot, Rodzin oraz dla oo. jezuitów. Doświadczamy mocy modlitwy wspólnotowej, radości z bycia razem w Panu, któremu przez ręce Maryi powierzamy wiele znaczących problemów i dziękujemy za Jego łaskawość.
Osoby, które zapragną w hojności swojego serca dołączyć do nas, proszę o przesłanie informacji na mój adres e-mailowy: [email protected]
Małgorzata Dąbrowska, WŻCh Warszawa
Komin z logo WŻCh
Z okazji Roku Ignacjańskiego i promowania naszego nowego logo, zaprojektowaliśmy i wyprodukowaliśmy gadżet, popularnie zwany kominem. Jest on bardzo przydatny na wakacyjnych szlakach, dostępny w dwóch wersjach kolorystycznych (szara i biała). Koszt jednej sztuki to 12 złotych + ewentualna wysyłka. Chętnych prosimy o wiadomość przez Messengera WŻCh.
