Duchowość Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego polega na przeżywaniu swojej wiary, odczuwaniu obecności Boga w każdej sytuacji naszego życia. Nie jesteśmy członkami wspólnoty tylko w czasie spotkania czy wspólnotowej Eucharystii. Jesteśmy nimi zawsze, niezależnie od tego, gdzie jesteśmy i co robimy, w jakich okolicznościach. Wspólnota nie jest czymś dodatkowym. Przenika całe nasze życie.
Naszą przynależność do WŻCh przyjmujemy w kontekście powołania. Nikt z nas nie znalazł się u nas przez przypadek – każdy jest posłany przez Boga do tego, by znaleźć swoje miejsce w określonej wspólnocie, wśród takich a nie innych ludzi. To nie przypadek, Drogi Internauto, że właśnie w tej chwili czytasz te słowa. To, że trafiłeś na te strony, również zawdzięczasz Bogu, który w ten sposób pragnie przekazać Ci coś od siebie, najlepszy na chwilę obecną prezent.
Celem nasze formacji jest nieustanny rozwój duchowy. W życiu duchowym nie można stać w miejscu, a nieustanny rozwój wymaga żywego kontaktu z Bogiem. Pierwszorzędnym warunkiem zachowania takiego kontaktu jest świadome, pełne i jak najobfitsze korzystanie z Eucharystii i sakramentów świętych. Każdy członek naszej wspólnoty stara się również podejmować pogłębione formy modlitwyw duchu naszego patrona św. Ignacego – medytację, codzienny rachunek sumienia, rozeznawanie, kierownictwo duchowe. Każda z tych form pomaga lepiej poznać Pana Boga i siebie, co pozwala nam nawiązać głębszą więź, zarówno w modlitwie, jak i w codziennych sytuacjach życia.
Każdy członek WŻCh jest więc wezwany do tego, by odkrywać styl życia w łączności z Bogiem i wspólnotą za swoje życiowe powołanie. Zewnętrznym wyrazem tej łączności jest Przymierze, które każdy z nas składa, najpierw na pewien czas, później na stałe. Decyzja podjęcia Przymierza jest ważnym momentem życia duchowego członka wspólnoty i determinuje cały jego późniejszy rozwój. Nikt z nas nie czuje się sam – jest z nami, Bóg, który chce pomagać nam iść przez życie drogą Ewangelii.
Pomocnym narzędziem w naszym rozwoju duchowym są Ćwiczenia duchowne św. Ignacego Loyoli. Przeżywamy je albo w formie wspólnotowych rekolekcji w życiu albo indywidualnie w ośrodkach rekolekcyjnych.
