Cytat z Papieża Franciszka:

„Spojrzenie światowe widzi struktury, które trzeba uczynić bardziej wydajnymi; spojrzenie duchowe widzi braci i siostry żebrzących o miłosierdzie. Duch nas miłuje i zna miejsce każdego w całości [...]. Naszą zasadą jedności jest Duch Święty. Przypomina On nam, że przede wszystkim jesteśmy umiłowanymi dziećmi Bożymi. Duch przychodzi do nas, ze wszystkimi naszymi różnicami i nędzami, aby nam powiedzieć, że mamy jednego Pana, Jezusa, i jednego Ojca, i że dlatego jesteśmy braćmi i siostrami!”. 

(Franciszek, 31.05.2020)

W całej Polsce rozpoczynają się Rekolekcje w życiu codziennym

Głosimy, towarzyszymy, odprawiamy!

Poznań: Zimowa integracja 

Cały świat jest pełen śladów Boga…

Zimowy wyjazd członków WŻCh z Poznania na narty biegowe był wielowymiarowym doświadczeniem Bożej Obecności. Po pierwsze WDZIĘCZNOŚĆ! Słowo, które nasuwa się od razu, gdy na myśl przychodzi wspomnienie tych kilku dni spędzonych w Górach Orlickich. OBDAROWANIE wspaniałą pogodą, błękitem nieba, leczącą bielą śniegu i kryształami sopli. W zachwycie i zadziwieniu smakowaliśmy Jego obfitych darów Miłości. JASNOŚĆ, która nas otaczała, pozwalała napromieniować się tym światłem, umacniała, dając radość i nadzieję, przypominała rocznicę chrztu. Słońce dające wiele ciepła i radości to słowa samego Boga: KOCHAM CIĘ.

Mogliśmy cieszyć się pięknymi widokami, ogromną przestrzenią i wyjątkowymi zjawiskami zimowej natury. OKIŚĆ, która może się źle kojarzyć, tu mieniła się jako ciężar możliwy do uniesienia. Ku zaskoczeniu jednej z uczestniczek  poruszanie się na nartach dało możliwość większej i dłuższej aktywności niż podczas zwykłego chodzenia.

Początki jednak nie były takie piękne…Trudności w drodze, awaria auta, dojazd "na raty", niezrealizowane wyzwania i pokrzyżowane plany ludzkie. Nie przeszkodziły jednak w dotarciu do celu. W ZAUFANIU Jego planom, i że wszystko jest po coś, mogliśmy otworzyć się na ogrom Bożej dobroci oraz doświadczyć wzajemnej pomocy i służby. Sam Pan zaaranżował okoliczności, osoby, czas i miejsce. Przed wyjazdem niektórzy bowiem wahali się czy w ogóle jechać. Zmagali się z otwartością na wyjazd grupowy, niepewnością na liście rezerwowej, dużą niewiadomą swojej kondycji czy umiejętnością jazdy na nartach w ogóle (po niedawnym wypadku). Okazało się, że w tym względzie mogliśmy doświadczyć niesamowitej WOLNOŚCI!

Jeździliśmy bez jakiejkolwiek presji, w radości i smakowaniu pełni zimy. Każdy na miarę swoich możliwości. Rozdzielaliśmy się na różnych etapach szlaku i wracaliśmy różnymi drogami (i o różnej porze). Niemniej jednak, każdy  podejmował trud i wysiłek. To było zaproszenie do cierpliwości i wytrwałości, do zmagania się z własnymi ograniczeniami, bólem, zmęczeniem, by nie poddawać się i nie rezygnować tak szybko. Nawet gdy wpadało się w zaspy, czy kolejny raz upadało… To także, a może przede wszystkim, kroczenie śladami Boga. Czasami równo, po pięknie wytyczonym, utartym szlaku, a czasem ze zwątpieniem w dalszą wędrówkę, traceniem pewności, że się ją znajdzie. No i radość, ogromna radość z Jego obecności na każdej drodze!

Zaplanowany przez samego Boga wspólny pobyt owocował nie tylko rozmowami, które w innych okolicznościach nie miałyby miejsca, ale także doświadczeniem daru drugiego człowieka. Bez wykluczenia każdy mógł odnaleźć swoje miejsce. W wyjeździe bowiem brały udział także osoby spoza wspólnoty, które doświadczyły przygarnięcia i zaufania. To był czas bycia razem a zarazem chodzenia swoimi drogami. Ogromny komfort!

Po trudach dnia wieczory przy stole, gry, śmiech, wspólne przebywanie dawały relaks i odprężenie. To niezapomniane chwile dla wszystkich. Ten krótki wyjazd dał okazję, by SPOJRZEĆ NA NOWO na siebie i wspólnotę. Można powiedzieć, że otworzył NOWY ROZDZIAŁ na drodze wiary i duchowego doświadczenia. Brak wspólnej modlitwy mobilizował do znajdowania Jezusa wewnątrz. Mimo nieobecności kapłana i Eucharystii przebywanie w środowisku ludzi wierzących owocowało umocnieniem. To nowe otwarcie na relacje z ludźmi, których tak dobrze się nie zna, to wychodzenie z izolacji i samotności ku spotkaniu z przyrodą, samym sobą i drugim człowiekiem. To taka swoista LEKCJA KARMIENIA.

I jeszcze jedno słowo… HARMONIA. Tak… Ten wyjazd można chyba tak podsumować… Bóg, doskonały Twórca, Kompozytor i Dyrygent jednocześnie, zorganizował wspaniały koncert orkiestry WŻCh. Wszak te wyżej napisane słowa to nic innego jak doświadczenia i świadectwa uczestników zebrane i połączone w jeden utwór. Słowa-klucze to dźwięki, które w nas drgają i poruszają najgłębsze pokłady naszego ja. To jak jeden organizm, choć ma wiele różnych członków. To po prostu Kościół.

Ewa Biedna, WŻCh Poznań

Zaproszenie na rekolekcje WINDA

Wyjątkowe rekolekcje, wyjątkowy temat, niezwykli prowadzący!

Zaproszenie jest skierowane zarówno do osób z niepełnosprawnością, jak i wolontariuszy chcących pomóc, jednocześnie odprawiając swoje rekolekcje. 

ZAPISY:

[email protected]

sekretariat ECCC: tel. 22 872 04 41

[email protected]  

Katarzyna Czarnecka, WŻCh Warszawa  

Modlitwa za Turcję i Syrię  

Drodzy Przyjaciele,

My - jako Euroteam - jesteśmy głęboko poruszeni trzęsieniem ziemi w Syrii i Turcji. Dlatego prosimy Was o zjednoczenie się w modlitwie z naszymi Braćmi i Siostrami z Bliskiego Wschodu.

Przesyłamy Wam (...) różne inspiracje do modlitwy:

Konspekt modlitwy z czytaniami z Biblii, pytaniami, muzyką... [PONIŻEJ] Został on przygotowany przez członków syryjsko-polskiej grupy WŻCh. Grupa ta spotyka się regularnie online, aby się modlić i dzielić się wiarą i życiem. Być może zechcecie skorzystać z tej propozycji podczas waszych spotkań lub w osobistej modlitwie. (...)

Być może widzieliście, że na naszej stronie na Facebooku opublikowaliśmy kilka intencji modlitewnych. Możecie je zamieścić również na swoich mediach społecznościowych.

Dziękujemy Wam za trwanie w jedności na modlitwie! Członkowie WŻCh w Syrii są bardzo wdzięczni, że pamiętamy o nich i modlimy się za nich w tym trudnym czasie. Wiele osób okazuje im zainteresowanie pytając jak się czują i czy czegoś potrzebują. To właśnie na tym polega wspólnota!  Dziękujemy za Waszą solidarność!

Niech Bóg Wam błogosławi

Angelika Scholz, koordynatorka Euroteamu

PS. Wszystkie zdjęcia pochodzą z Pixabay, więc są wolne od praw autorskich.

Modlitwa za Syrię i Turcję po trzęsieniu ziemi 

Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie

i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą.

Modlitwa wstępna

Psalm 130 w wykonaniu Suhair z WŻCh Syria.

Z otchłani grzechu ku Bożemu miłosierdziu

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,

o Panie, słuchaj głosu mego!

Nakłoń swoich uszu

ku głośnemu błaganiu mojemu!

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,

Panie, któż się ostoi?

Ale Ty udzielasz przebaczenia,

aby Cię otaczano bojaźnią

W Panu pokładam nadzieję,

nadzieję żywi moja dusza: oczekuję na Twe słowo.

Dusza moja oczekuje Pana

bardziej niż strażnicy świtu,

<bardziej niż strażnicy świtu>.

Niech Izrael wygląda Pana.

U Pana bowiem jest łaskawość

i obfite u Niego odkupienie.

On odkupi Izraela

ze wszystkich jego grzechów.

Medytacja i dzielenie

Rysunek został wykonany przez Suzan z WŻCh Syria specjalnie na tę modlitwę.

Suzan wyjaśnia: „Mój rysunek pokazuje smutek aniołów z powodu krzywdy w świecie”.

Jak odbierasz ten obraz, jakie uczucia w Tobie wywołuje, co według Ciebie przedstawia? Jaki tytuł byś mu nadał?

Marek 4,35-41

Burza na jeziorze

Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do nich: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?». On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!». Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?». Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: «Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?».

Po trzęsieniu ziemi właśnie to czytanie chrześcijanie w Syrii najczęściej zamieszczali na Facebooku.

Co Cię poruszyło w czytaniu i/lub w Psalmie?  Czy widzisz związek między czytaniem / Psalmem a obrazem? 

Jakie słowo / słowa z Ewangelii jest / są dla Ciebie w tej chwili najważniejsze?

Możecie poświęcić nieco więcej czasu na podzielenie się owocami osobistej refleksji lub tylko przeczytać na głos słowa z Ewangelii, które najbardziej was poruszyły.

Modlitwa kończąca

Ojcze nasz w języku tureckim

https://www.youtube.com/watch?v=hNVCM-D9Q50

Polską wersję przygotowała Tsedale Sawicka, Eurolink WŻCh w Polsce