Cytat z Papieża Franciszka:

„Bracia i siostry, zadajmy sobie pytanie: czy nosimy w naszych sercach ten wyzwalający obraz Boga, Boga bliskiego, Boga współczującego, Boga czułego?, Czy też myślimy o Nim jako o surowym sędzim, rygorystycznym celniku naszego życia? Czy nasza wiara jest wiarą, która rodzi nadzieję i radość, czy – zastanawiam się między nami - też jest wciąż obciążona strachem, wiarą lękliwą? Jakie oblicze Boga głosimy w Kościele? Zbawiciela, który wyzwala i uzdrawia, czy Boga Przerażającego, który przygniata nas poczuciem winy? Jezus, by nas nawrócić do prawdziwego Boga, wskazuje nam, skąd mamy zacząć: od Słowa. Słowo, opowiadając nam historię miłości Boga do nas, uwalnia nas od lęków i przesądów wobec Niego, gaszących radość wiary. Słowo burzy fałszywe bożki, demaskuje nasze projekcje, niszczy nazbyt ludzkie przedstawienia Boga i prowadzi nas do Jego prawdziwego oblicza, do Jego miłosierdzia. Słowo Boże karmi i odnawia wiarę: umieśćmy je na nowo w centrum modlitwy i życia duchowego! W centrum znajduje się Słowo, które objawia nam, jaki jest Bóg. Słowo, które zbliża nas do Boga”. 

(Franciszek, 23.01.2022)

Pokój nam wszystkim. Zdrapka Wielkopostna 2023

1 lutego 2023 rozpoczyna się dziewiąty finał Zdrapki Wielkopostnej. Przychodzimy z pokojem i błogosławieństwem. Odkryj, przyjmij, przekaż dalej!

Hasło Zdrapki Wielkopostnej brzmi: „Pokój mój daję wam”. Będziemy wprowadzać Boży pokój! Będziemy przyjmować błogosławieństwo i przekazywać je dalej. Obejmiemy wysiłkiem i modlitwą trudne obszary naszego życia. Powierzymy Panu Bogu sprawy duże i małe, swoje i bliskich.

Zadania opracowali członkowie redakcji Zdrapki Wielkopostnej ze Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Polsce (wzch.org.pl). Wśród autorów zadań do tegorocznej edycji znaleźli się również: Krzysztof Dzieńkowski SJ, Marcin Gomułka (@gomulka.marcin), @zakochana_w_jezusie, @jagopeppermint, @podboje_we_dwoje, Tomasz Samołyk, @pauka_chmielewska, Malgorzata Bartas-Witan (Polskie Radio), ks. Sebastian Picur, ks. Dariusz Kamiński, ks. Krzysztof Kołtunowicz, ks. Piotr Jaroszewicz, ks. Teodor Sawielewicz (@teobankologia), ks. Paweł Michalewski (@ksiadznarowerze), ks. Tomasz Kozłowski (@ksiadznarolkach) i wielu innych!

Nihil obstat udzielił prowincjał o. Zbigniew Leczkowski SJ – przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego.

Zdrapkę można zamawiać już dzisiaj na stronie:
www.zdrapkawielkopostna.pl

Kluczowe daty:

1.02.2023 – premiera i unboxing w mediach społecznościowych

22.02.2023 – Środa Popielcowa (początek „drapania”).

Linki i kontakty:

• Wojciech Koczorowski, redaktor:
  [email protected], tel. 501199957;
• Nikol Buller, logistyka: [email protected],
  tel. 690922096;
• instagram/facebook/tiktok: @zdrapkawielkopostna

Euroteam proponuje

Euroteam przygotował parę ciekawych propozycji. Zachęcamy do skorzystania z nich lub przekazania osobom, które mogą być zainteresowane:

1. Szkolenie online dotyczące rozeznawania. W 2023 zapraszamy wszystkich członków WŻCh – i wszystkich zainteresowanych rozeznawaniem ignacjańskim – na cykl wykładów o rozeznawaniu. O. Nikolaas Sintobin SJ poprowadzi szkolenie, a uczestnicy będą mogli podzielić się nim w małych grupach. Pierwsze spotkanie 11 lutego w języku angielskim. 2 dni przed nim wszyscy chętni proszeni są o zarejestrowanie się pod adresem: [email protected]
   
   Wszystkie spotkania odbędą się na Zoomie, w godzinach 16.00-18.00 (czasu środkowoeuropejskiego). Kalendarz wygląda następująco:
   11 lutego: Czym jest rozeznawanie? Informacje ogólne i konkretne podpowiedzi
   1 kwietnia: Pytać, by zyskać radość – jak używać „kompasu radości” w rozeznawaniu?
   27 maja: Rozeznawanie między dobrem a złem. Dwa sztandary
   23 września: Magis – rozeznanie i doskonałość w życiu osobistym i w wychowaniu
   18 listopada: Zrób coś przeciwnego, niż to, co podpowiada ci spontaniczna myśl – rozeznawanie w trudnych czasach 
   
   

2. Międzynarodowe grupy dzielenia online. Zbliża się Zgromadzenie Światowe w Amiens. Przygotowaliśmy serię inspiracji do udostępnienia dla grup online – tych działających obecnie i tych które uruchomimy wiosną. Dalsze informacje w okresie Wielkiego Postu.

3. Szkolenie z synodalności. Na pewno pamiętacie nasze spotkanie w Warszawie, szkolenie z synodalności i doświadczenia członków WŻCh zaangażowanych w procesy synodalne w swoich krajach. Jeśli chcecie pogłębić temat, możecie odbyć dłuższe szkolenie z szeregiem specjalistów z różnych dziedzin i krajów organizowane przez Boston College, Uniwersytet Jezuicki w USA – w kilku językach. Więcej informacji tutaj: https://formaciononline.bc.edu/en/courses/mooc2-2/

Pomoc dzieciom z Ukrainy

Od wybuchu wojny na Ukrainie niedługo minie rok. Wiele osób, w różny sposób jest zaangażowanych w pomoc uchodźcom tutaj i pomoc tym, którzy zostali. Jako WŻCh w Polsce wsparliśmy ostatnio przedszkole, którego dyrektorka przesłała podziękowania:

Pani Marto!

Bardzo dziękuję za modlitwę i pomoc finansową, ona była korzystna i dana w odpowiedni czas. Przez ostrzał punktów energetycznych mamy problem z prądem, dlatego za pieniądze zostały zakupione głośniki z akumulatorem, dla prowadzenia zajęć, a także dla podtrzymania pozytywnego, psychicznego stanu dzieci w schronie podczas syren alarmowych. Także zostały zakupione latarki dla zabezpieczenia 12 grup. Bardzo serdecznie dziękujemy i pamiętamy w naszych modlitwach.

Ostatnio dostałam taki list :

Pisze do Pani małżeństwo z Ukrainy, Witalij i Oleksandra Perets, mamy czwórkę dzieci i jesteśmy odpowiedzialni za szkołę katolicką w mieście Chmielnickim. Chcielibyśmy powiedzieć kilka słów o naszej szkole.

W 2020 roku rodzice z parafii katolickich wraz z Biskupami naszej diecezji, i proboszczami naszego miasta zjednoczyli się w organizowaniu szkoły katolickiej, w której dzieci mogłyby się uczyć i wychowywać na zasadach chrześcijańskich. Niestety w szkołach państwowych przeważają poglądy ateistyczne i dalekie od wiary katolickiej, co niepokoi rodziców.

Nie posiadamy własnego pomieszczenia dla szkoły, więc nie możemy zabiegać o otrzymanie licencji państwowej. Ale ukraińskie prawo o rodzinnej formie edukacji pozwala rodzicom samodzielnie organizować proces edukacyjnego zgodnie z programem państwowym. W szkole uczą się dzieci od I do IV klasy, działa przedszkole e klasa bezpośredniego przygotowania do szkoły. Ogólnie liczba dzieci wynosi 45 osób. Głównie to są  dzieci z rodzin wielodzietnych i niezamożnych, a od września 2022 r. dołączyły także dzieci, które opuściły swoje domy w wyniku wojny, z Mariupola i Kijowa.

Ze względu na brak własnego pomieszczenia i licencji państwowej wszystkie koszty spadają na rodziców. Wielu rodziców straciło pracę i nie mają możliwości pełnego opłacenia nauczania, ale pragną uczyć i wychowywać swoje dzieci w środowisku chrześcijańskim.

Niektórzy rodzice uczą w naszej szkole 3-4 dzieci, więc nawet niewielka opłata miesięczna na 3-4 dzieci staje się wielkim kosztem dla jednej rodziny.  Ale rodzice docenili znaczenie chrześcijańskiego środowiska dla swoich dzieci, mówią, że są gotowi jeść mniej, szukać dodatkowej pracy, żyć bardziej ubogo, tylko po to, by ich dzieci mogły uczyć się w dobrym środowisku, jakim się stała szkoła katolicka. Tacy rodzice inspirują nas do szukania pomocy szczególnie dla rodzin wielodzietnych i o niskich dochodach.

Będziemy wdzięczni za każdą pomoc finansową i modlitewną.

Witalij i Aleksandra Perets

PS W załączniku parę zdjęć naszych dzieci :)

Myślę, że troska o dzieci, które tam zostały, to jedna z najważniejszych misji ratowania Ukrainy. Być może jakaś wspólnota lokalna chciałaby wziąć pod opiekę tę szkołę? Każde wsparcie jest ważne: modlitewne i finansowe. Niedługo będziemy rozprowadzać Zdrapkę Wielkopostną – może to będzie cel naszej zbiórki?

Osoby zainteresowane proszę o kontakt mailowy ze mną
([email protected])

Marta Lewandowska-Harasimowicz, prezydent WŻCh w Polsce

Świadectwo po spotkaniu dla członków prewspólnot

Chciałam podzielić się kilkoma słowami o sobie i spostrzeżeniami po spotkaniu. Przede wszystkim bardzo dziękuję za to spotkanie, dla mnie pierwsze w tej ogólnopolskiej formie on-line.

1. O. Leszka Mądrzyka SJ miałam okazję spotkać i poznać w maju ubiegłego roku w Kaliszu, na sympozjum zorganizowanym z okazji Roku Ignacjańskiego, jeszcze nie będąc wtedy oficjalnie w WŻCh, ale sympatyzując z WŻCh od kilku lat (jak ktoś to dobrze w tamtym czasie ujął). Do wspólnoty WŻCh przyszłam we wrześniu 2022 roku. Była to moja samodzielna, osobista decyzja, by poprzyglądać się bliżej wspólnocie, poznać jej charyzmat, zakres i sposób działania, poszukać w niej kontynuacji. Tę decyzję poprzedziło kilka wcześniejszych lat mojego poznawania i zagłębiania się w duchowość ignacjańską. Za namową pewnego kapłana (diecezjalnego, nie jezuity!), w trudnym i bardzo ważnym momencie mojego życia duchowego, z ogromnymi irracjonalnymi oporami i lękami, zdecydowałam się na Fundament w 2017 roku, by po wyjściu z pierwszych w życiu Rekolekcji Ignacjańskich, chcieć natychmiast tam wracać! Wracałam co roku, na kolejne Tygodnie, Syntezę. W styczniu miałam być na Modlitwie Jezusowej. Niestety plany pokrzyżowało zapalenie oskrzeli. W międzyczasie były kilkukrotne rekolekcje w ciągu życia, gościnnie z lokalną wspólnotą WŻCh, rożnego rodzaju inne rekolekcje i skupienia on-line w czasie covida, głównie w Zakopanem z o. Dariuszem Piórkowskim SJ, ostatnio również z o. Mirosławem Kruszyńskim SJ i Manrezą. Były też warsztaty pisania ikon w Kaliszu z o. Jackiem Wróblem SJ i warsztaty on-line, jako kontynuacja niespodziewanego odkrycia w sobie daru pisania.

To wszystko potrzebuje kontynuacji. Już nie tylko w formie dorocznych rekolekcji, odrębnych warsztatów, bo to się we mnie łączy, wynika jedno z drogiego, potrzebuje więc dalszego, szerszego rozwoju, w mojej codzienności. Nie chcę poprzestać na powtarzaniu kolejnych rekolekcji co roku i tylko tyle! Szukam ludzi, którzy tak jak ja, zachwyceni i nieco już oswojeni z duchowością ignacjańską, będą dla mnie wsparciem, nowym, może nieodkrytym jeszcze pomysłem na dalszą drogę ze św. Ignacym. Wśród których będę mogła podjąć kontynuację formacji, będę mogła lepiej rozpoznać charyzmaty we mnie, rozeznać dalszą drogę, talenty, którymi mogę się dzielić, w życiu, w Kościele. Więc moja droga do WŻCh rozpoczęła się od ĆD. Myślę, że jestem z tego powodu szczęśliwcem. Dlaczego? Odpowiadając na pytanie o problem z brakiem lub przeciąganiem decyzji o pozostaniu czy podjęciem Przymierza, nad którym się zastanawiano, doszłam do pewnych wniosków. 

2. W Kaliszu nie mamy prewspólnoty, jestem jedyną nową osobą, więc dołączyłam do istniejącej już wspólnoty „Józef”. Spotkania odbywają się przeważnie co tydzień. Poprzez taką właśnie sytuację, mam styczność z ludźmi już uformowanymi w WŻCh, którzy dzielą się ze mną swoją wiedzą, podejmują przy mnie różne złożone tematy, troskliwie dbają o moją formację, informują o wszystkim na bieżąco, wracają do źródeł, do omawiania historii powstania WŻCh, charyzmatu, zasad ogólnych WŻCh, tłumacząc wszystkie zawiłości. Mogę na bieżąco pytać, obserwować i uczyć się, poznawać. Część z tych ludzi znam trochę z racji swojej wcześniejszej obecności na rekolekcjach w ciągu życia, które prowadziło WŻCh. Zaczęły się rodzić trwalsze przyjaźnie, nie czuję się zupełnie obca.

3. Moja wcześniejsza droga przez ĆD pozwala jaśniej i pewniej podejmować mi wstępne decyzje o przynależności i przypatrywaniu się WŻCh. Jeżeli czas przypatrywania się swojej obecności w prewspólnocie WŻCh to średnio dwa-trzy lata, a każda z osób deklarujących się w jakiś sposób do obecności w WŻCh jest zobowiązana do uczestnictwa również w ĆD, to można przez ten czas zaznajomić się choćby wstępnie z rozeznawaniem, podejmowaniem decyzji wg Ignacego, poczytać dobre książki na temat, choćby o. Gallaghera OMV i mieć jakąś zdolność do podjęcia takiej wstępnej decyzji. „Dla chcącego nic trudnego”, jak mówi przysłowie. Oczywiście, że nie jest to łatwa decyzja, zobowiązuje do czegoś, ale czy nie podejmujemy w życiu wielu takich zobowiązujących decyzji w innych sprawach i z tym nie mamy jakoś większych trudności? Jeżeli chcę czegoś, to nie poprzestaję na samych chęciach, biernie czekając na dalsze wydarzenia, które same nigdy nie nastąpią; ale szukam możliwości, wiedzy, źródeł, pomocy, ludzi, którzy przeprowadzą mnie przez te decyzje, w sposób świadomy. 

4. Mając na względzie szersze uczestnictwo w ĆD chcę poruszyć jeszcze głębiej temat formacji dla osób chorych, niepełnosprawnych w rożny sposób, który tu został nadmieniany. Pomysł kwitnie we mnie od jakiegoś czasu, po spotkaniu z pewną niepełnosprawną osobą, która niestety już zmarła. Ale są inni, często uwięzieni latami we własnym łóżku, nie mający właściwe kontaktu z Kościołem, poza wizytą raz w miesiącu kapłana i mszą on-line. Może da się dla nich zorganizować jakąś formę rekolekcji ignacjańskich on-line? Podobnie znajdą się osoby z dysfunkcjami ruchowymi czy niedowidzący, niedosłyszący… to ogromna grupa ludzi niezauważonych w społeczeństwie, ale również w Kościele, pominiętych. Poddaję pomysł, może ktoś się tym zainteresuje? Bo jak wskazują przykłady, tacy ludzie może znacznie łatwiej potrafią wybrać, stworzyć z niemożliwego możliwe, być wiernym słuchaczem i pokazywać swoją determinacją innym, że można! Jak choćby malujący ustami…

Pozdrawiam serdecznie i liczę na następne takie spotkania. 

Małgorzata Matuszak, WŻCh Kalisz