Zgromadzenie Ogólne kieruje Światową Wspólnotą WŻCh. Decyduje o jej kierunkach działania, wybiera prezydenta i Radę Wykonawczą. Jest miejscem, gdzie wspólnoty narodowe dzielą się swoimi doświadczeniami. Biorą w nim udział delegaci ze wszystkich Wspólnot Narodowych WŻCh (dwóch delegatów świeckich i jezuita z każdej wspólnoty, w tym także z Polski) oraz ustępująca Światowa Rada Wykonawcza.
Zobacz wszystkie wpisy w tej kategorii >>>
Rolę jaką odgrywają Zgromadzenia Światowe najlepiej można docenić, patrząc na ich historię:
Pierwsze spotkania miały miejsce w Rzymie w 1950 roku i dwa lata później w Barcelonie. Członkowie oddzielnych jeszcze wówczas Sodalicji Mariańskich zaakceptowali potrzebę utworzenia światowej federacji wspólnot. Powstał projekt Statutu, a wraz z nim – Federacja Światowa.
I. W 1954 r. odbyło się w Rzymie pierwsze Zgromadzenie Federacji, które zorganizowało wybory do światowej Rady Wykonawczej.
II. W 1959 r. delegaci Sodalicji z całego świata spotkali się w Newark, w Stanach Zjednoczonych. Uczestnicy tego zgromadzenia poszukiwali dróg odnowy Sodalicji Mariańskich. Powierzyli oni Sekretariatowi Federacji (działającemu w Rzymie) przygotowanie wspólnych reguł, co było krokiem w kierunku uchwalenia Zasad Ogólnych.
III. W 1964 r. Zgromadzenie Światowe spotkało się w Bombaju, w Indiach. Został tam przedstawiony projekt Zasad Ogólnych, z którego uchwaleniem wstrzymano się do zakończenia Soboru Watykańskiego II.
Od tej pory Zgromadzenie zwoływane było raz na trzy lata.
IV. W 1967 r. Zgromadzenie spotkało się ponownie w Rzymie. Było ono przełomowe. 140 delegatów z 38 krajów uchwaliło tekst Zasad Ogólnych. Zgromadzenie przyjęło również nową nazwę Federacji – Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego, która odróżniła Federację od działających równolegle dobrze znanych Sodalicji Mariańskich. Wspólnoty pozostawały wciąż federacją wspólnot.
V. W 1970 r. delegaci wspólnot spotkali się w Santo Domingo w Ekwadorze. Zgromadzenie to podjęło temat kryzysu i nowych wyzwań wobec wspólnot.
VI. W 1973 r. szóste Zgromadzenie Ogólne w Augsburgu, w Niemczech zajęło się tematem powołania do wolności. Jego hasłem było „wyzwolenie dla wszystkich mężczyzn i kobiet”.
VII. W 1976 r. podjęto temat ubóstwa. Zgromadzenie w Manili, na Filipinach odbyło się pod hasłem „ubodzy razem z Chrystusem, by lepiej służyć”.
VIII. W 1979 r. Zgromadzenie znowu spotkało się w Rzymie. Tematem było „w służbie jednemu światu”.
IX. W 1982 r. nastąpił kolejny przełom. Federacja Wspólnot Życia Chrześcijańskiego przekształciła się w jedną Światową Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego. Było to podczas Zgromadzenia w Providence w Stanach Zjednoczonych. Hasłem tego spotkania było „wezwani do bycia jedną Wspólnotą Światową w misji wprowadzania sprawiedliwości”. Owocem tego zgromadzenia był również dokument Survey, definiujący kierunek formacji WŻCh.
Od tej pory Zgromadzenia zaczęto zwoływać raz na cztery lata.
X. W 1986 r. Zgromadzenie odbyło się w Loyoli, w Hiszpanii. Było ono szczególnie istotne dla nas. To wtedy właśnie Wspólnota Życia Chrześcijańskiego w Polsce została przyjęta do Wspólnoty Światowej. Na spotkaniu w Loyoli byli już obecni nasi przedstawiciele. Hasłem tego zgromadzenia było „zobaczyć Maryję jako model naszej misji, czynić cokolwiek oznajmi nam Chrystus”.
XI. W 1990 r. w Guadalajarze, w Meksyku przedyskutowano i zatwierdzono odnowione Zasady Ogólne. Zaś hasłem przewodnim było „międzynarodowa wspólnota w służbie Królestwa – aby iść i przynosić owoc”.
XII. W 1994 r. Zgromadzenie spotkało się w Hongkongu. Skierowało swą uwagę na misję Wspólnoty. Jego tematem było „Wspólnota WŻCh w misji: 'Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże bardzo pragnę żeby on już zapłonął'”. Zgromadzenie to poleciło wprowadzenie planów formacyjnych (wstępnych i długofalowych) według szczególnych kryteriów.
XIII. W 1998 r. w Itaici, w Brazylii kontynuowano ten kierunek. Zgromadzenie podkreśliło charakter wspólnoty jako apostolski. Jego hasłem było „pogłębianie naszej tożsamości jako wspólnoty apostolskiej – zdefiniowanie wspólnej misji. 'WŻCh jako list od Chrystusa spisany przez Ducha Świętego i wysłany współczesnemu światu'”. Zgromadzenie to określiło w sposób ogólny, czym jest misja WŻCh.
Zgromadzenie w Itaici uchwaliło też dokument, przygotowywany w ciągu czterech lat od poprzedniego zgromadzenia przez Radę Wykonawczą w konsultacji ze wspólnotami narodowymi. Dokument ten to Charyzmat WŻCh – szczegółowo opisuje i wyjaśnia formację i duchowość naszej Wspólnoty.
W Itaici ponownie zmieniono termin spotkań Zgromadzenia Ogólnego – od tej pory odbywają się one co pięć lat.
XIV. W 2003 r. Zgromadzenie Ogólne zawitało w stolicy Kenii – Nairobii. Podjęło ono temat „być posłanymi przez Chrystusa członkami jednego ciała (apostolskiego)”. Zgromadzenie określiło konkretniej jak wygląda misja WŻCh, rozpoznając i opisując proces jej podejmowania: rozeznawanie-posyłanie-wspieranie-rewizja. Przyglądało się też kwestiom współpracy między WŻCh a Towarzystwem Jezusowym. W czasie tego Zgromadzenia wyeksponowano również potrzebę formowania liderów, którzy ułatwialiby wspólnocie proces rozeznawania, posyłania, wspierania i oceniania naszej osobistej i wspólnotowej misji. Dało to impuls do powstania programu formacji liderów.
XV. W 2008 r. Wspólnota Światowa spotkała się na Zgromadzeniu Ogólnym w Fatimie pod hasłem „w drodze jako jedno ciało apostolskie: nasza odpowiedź na tę łaskę otrzymaną od Boga”. Oceniło w jakim stopniu wspólnoty żyją procesem podejmowania misji. Rozpoznało jako ważne promowanie działalności apostolskiej, szczególnie poprzez wykorzystanie międzynarodowego wymiaru wspólnoty budując sieci apostolskie i sieci rzecznictwa. Rozpoznało też jako ważną formację liderów oraz pogłębienie świadomości, czym jest Przymierze we wspólnocie.
XVI. W 2013 r. miejscem Zgromadenia był Liban. Spotkanie to, które wypadło w roku jubileuszowym 450-lecia ignacjańskich wspólnot świeckich, odbyło się pod hasłem „Od naszych korzeni ku nowym obszarom. <<To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie>>”. Zgromadzenie zachęciło do odczytania, co oznacza, że jako wspólnota jesteśmy Świeckim Ciałem Apostolskim. Poprzednie Zgromadzenia określały ogólnie, czym jest misja wspólnoty, jak ją podejmować. Zgromadzenie w Libanie zaś określiło cztery konkretne obszary naszej misji na najbliższe lata: „rodzina”, „globalizacja i ubóstwo”, „ekologia” oraz „młodzież”.
XVII. W 2018 r. Buenos Aires
oprac. Monika Trochimczuk
W przygotowaniu tekstu zostały wykorzystane następujące materiały:
- Historia łaski WŻCh, cz. I i cz. II (Graced history of CLC Part I, Part II) – prezentacja Powerpoint z WŻCh na Filipinach
- Tak działa Bóg – Ruch Świeckich Inspirowany Duchowością Ignacego Loyolę. – o. Louis Paulussen SJ
- Historia WŻCh i jej związki z sodalicjami mariańskimi (CLC’s History and Relationship to the Sodalities of our Lady, Julian Elizaldé, S.J.)
Charyzmat WŻCh (Wstęp)
