Newsletter WŻCh w Polsce – grudzień 2021

1 grudnia 2021

„Żeby spotkać Pana musimy wejść w głąb siebie i wsłuchać się w „szmer dźwięcznej ciszy’”, bo „On tam do nas przemawia”. I co się dzieje?. Odpowiedź zawiera się w słowie „idź!”, gdyż Pan „powierza nam misję”, jak Eliaszowi (…). A misja Eliasza wskazuje na trzy wyraźne sprawy. „Aby iść szukać Pana, na nogach i wychodząc poza siebie, w drodze”, pierwszą sprawą jest właśnie owo stanie, „bycie w postawie stojącej i w drodze”. Drugą sprawą jest „mieć odwagę, by czekać na ten szmer, tę „odrobinę dźwięcznego milczenia”, kiedy Pan przemawia do serca i się spotykamy”. Trzecią sprawą jest „misja”, wezwanie do zawrócenia, aby pójść „dalej”.
Papież Franciszek, 10.06.2016

 

Skrót najważniejszych informacji miesiąca:

  • Życzenia
  • Lublin: „synodalne” słuchanie
  • Białystok: drogi ku Przymierzu
  • Warszawa: rewizja naszym wspólnym adwentem
  • Toruń: wspólnotowy styl życia
  • Radom: słuchać i kochać
  • Poznań: przywilej bycia apostołem
  • Co to jest Fanimani i jakie możemy mieć z niego korzyści?
  • Spotkanie Grupy Migracje
  • Spotkanie Europejskiej Sieci Migracyjnej w Lille „Jedno ciało – jeden duch”
  • Sprostowanie

Życzenia

Ta noc jest odpowiedzią na wszystkie dręczące człowieka pytania. Opromieniona blaskiem Tego, który Nienazwany do końca, Ponadczasowy i Nieskończony wkracza w ten świat i przychodzi do człowieka, aby zaświadczyć o jego wielkości i przeznaczeniu. Nasz Bóg choć transcendentny, nie ukrywa się, nie milczy lecz wychodzi człowiekowi naprzeciw, objawia się mu i go kocha.
(ks. Jerzy Grześkowiak)

Drodzy Członkowie i Przyjaciele Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego!
Niech Noc tajemnicy Wcielenia się Boga zaowocuje POKOJEM, RADOŚCIĄ i ZGODĄ przy wigilijnym stole.

Marta Lewandowska-Harasimowicz, prezydent WŻCh w Polsce


Lublin: „synodalne” słuchanie

W sobotę 20 listopada odbyło się długo oczekiwane całodzienne spotkanie formacyjne lubelskiej wspólnoty. Było to pierwsze spotkanie z o. Pawłem Gołaszewskim SJ, który od września 2021 jest naszym Asystentem Kościelnym. Program spotkania dotyczył tematu: Synod w Kościele.

Ojciec zaproponował spotkanie w formie hybrydowej: w sali starego gmachu KUL było 20 osób, a 8 dołączyło zdalnie. Wśród osób łączących się wirtualnie była nasza animatorka Jadzia Kuśmierska, która pomimo choroby dzielnie trwała przez cały czas spotkania, pokazując się na wizji, dzięki czemu czuło się z nią duchową więź i animatorską troskę o całą wspólnotę. Nad całością spotkania czuwała i bardzo sprawnie je poprowadziła Marzenka Frydrych z „Faustyny”.

Na samym początku osoby obecne na sali, w imieniu całej wspólnoty, podziękowały Ani Łukomskiej za jej 5-letnią posługę koordynatora. Była to okazja by wspomnieć jej najważniejsze zaangażowania: organizację obchodów 35-lecia WŻCh, corocznych Rekolekcji w Życiu w akademikach KUL-owskich, a w czasie pandemii po raz pierwszy organizowanie Rekolekcji w Życiu on-line, stałe czuwanie nad organizacją wszystkich spotkań wspólnoty w ciągu roku, kontynuowanie dotychczasowych akcji, m.in. Szlachetnej Paczki, którą organizowała często niemalże sama. Potwierdzeniem naszej wdzięczności był prezent i brawa! Następnie przedstawiona została decyzja Rady lokalnej o wyborze nowego koordynatora, którym została Beata Wójcik. Marzena odczytała dotychczasową drogę jej rozwoju duchowego, posługi na rzecz wspólnoty i zaangażowania apostolskie. Zebrani potwierdzili aprobatę poprzez brawa, a Beata z właściwą sobie skromnością wyraziła wdzięczność za powierzenie jej tej funkcji. W czasie mszy św. modliliśmy się o Boże błogosławieństwo dla Beaty i obiecaliśmy jej pomoc oraz wsparcie.

Na początku części merytoryczno-formacyjnej spotkania ojciec Paweł przedstawił konferencję na temat synodu. Konferencja była bardzo ciekawa, poruszonych w niej było wiele wątków, m.in. zagadnienie synodalności w Biblii (w Starym i Nowym Testamencie), historia najważniejszych synodów, cele synodu i warunki, jakie mają być spełnione, by zaistniał proces synodalny. Dowiedzieliśmy się, że do wejścia w ten proces uzdalniają nas sakramenty: chrzest święty i bierzmowanie. Ojciec podkreślał, że synod to proces duchowy, którym należy żyć na co dzień. Bardzo ciekawie przedstawił nam ojciec ignacjańskie cechy synodalności – słuchanie jako perspektywę duchową, dążenie do wysłuchania drugiej osoby, potrzeba rozeznawania, bycie autentycznym. Konferencja bardzo wzbogaciła naszą wiedzę i spojrzenie na synodalność.

Po konferencji był czas na dobrą kawę i jeszcze lepsze ciasta i ciasteczka, ale najważniejsza była radość z bycia razem po długim czasie izolacji i spotkań wirtualnych. Po przerwie kawowej Ela Gleba przedstawiła bardzo ciekawą konferencję, wypełnioną głębokimi duchowymi treściami. Mówiła o Bożej obecności w naszym życiu, w świecie, o wsłuchiwaniu się w delikatny powiew Ducha Świętego, o potrzebie otwartości na Boże natchnienia i wychodzeniu ze swego obszaru myślenia. Pokazywała rozeznawanie na trzech poziomach, potrzebę koncentrowania się na budowaniu dobra, a nie na walce ze złem. Po konferencji rozpoczęła się część warsztatowa, którą Ela przygotowała sumiennie i bardzo przystępnie. Opracowała materiał do osobistej modlitwy i refleksji. Pracowaliśmy w 3 grupach, w tym jedna grupa była on-line. Po osobistym skupieniu dzieliliśmy się w grupach swoimi przemyśleniami, a następnie wnioski z każdej grup zostały przedstawione wszystkim obecnym.

Temat synodu wypełnił całe nasze spotkanie. Dziękujemy Eli Glebie, że włącza nas w nurt życia Kościoła, że trzyma rękę na pulsie, podobnie jak w czerwcu, gdy przybliżała nam Kult Serca Jezusowego. Serdecznie dziękujemy ojcu Pawłowi za obecność z nami, za odprawienie mszy świętej, za przygotowanie konferencji.

Na większą Bożą chwałę!

Beata Wójcik, WŻCh Lublin


Białystok: drogi ku Przymierzu

Jesienne dni skupienia składały się z sobotniego spotkania w domu jezuitów oraz niedzielnej mszy w kaplicy Św. Stanisława Kostki w Wasilkowie. Planowaliśmy je od wiosny. Przechodziliśmy wtedy wspólnotowe rekolekcje zorganizowane przez o. Łukasza, ówczesnego asystenta kościelnego. Ich organizacja była dla nas nowatorska. Opierały się na rozważaniach Igi Pozorskiej z Łodzi. Grzegorz Gabor z Torunia zorganizował osoby towarzyszące i były one ze wspólnot z całej Polski. Ojciec Łukasz na Googlemeet prowadził superwizje. Tematyka naszych rozważań rekolekcyjnych związana była z przeżywaniem życia z Maryją. Owocem tych rekolekcji było pogłębienie naszych osobistych relacji z Maryją oraz chęć odnowienia lub przyjęcia Przymierza. Tak oto pragnienia serc stały się naszym celem na nowy rok formacyjny. Zobaczyliśmy, że hasło roku jubileuszowego „Zobaczyć wszystko na nowo w Chrystusie” wpisało się idealnie w rozeznanie dotyczące naszego Przymierza w WŻCh.

Mając taki cel, przystąpiliśmy do pracy nad zaplanowaniem dni skupienia, jak i nad składaniem lub odnowieniem Przymierza. Grupy podstawowe przyglądały się, jakie jest nastawienie do tego aktu. Zobaczyły, jak powinna wyglądać rewizja, jakie formalne kroki należy podjąć. W międzyczasie dostaliśmy do wypełnienia ankiety dotyczące Przymierza.

Będąc koordynatorem lokalnym z bardzo małym doświadczeniem, poczułam, że zaczynają mnie przytłaczać formalności. Animator lokalny, tak jak ja powołana została rok temu. Wspólnotowe działanie ma w sobie jednak wielką moc. Poczułam ogromną wdzięczność, że powstał zespół do spraw Przymierza. Członkami zespołu są osoby ze wspólnot WŻCh z całej Polski, a koordynatorem jest Justyna Telicka. Mam możliwość bliżej poznać osoby, które mają dużą wiedzę na temat Przymierza i jego znaczenia w naszym życiu wspólnotowym. Bazując na wiadomościach ze spotkań tego zespołu wraz z animatorem – Danusią poprosiłyśmy, aby od września do listopada grupy w swoich planach uwzględniły spotkania dotyczące Przymierza. Pytania rodziły się po każdym spotkaniu, lęki i trudności namnażały się. Był też problem z zorganizowaniem zaplanowanych dni skupienia. Czas przygotowań naznaczony był chorobami (wzrost zachorowań na COVID-19). Wszystko wokół wskazywało, aby nasze pragnienia, nasz cel i realizację planów odłożyć na później. Osobiście doświadczyłam tego, że sami z siebie nic nie zrobimy. Wraz z Danusią prosiłyśmy o dar prawdziwego pokoju serca oraz dar odwagi w podejmowaniu decyzji. Prośby te otworzyły nas na sposób rozwiązania wszystkich problemów i zorganizowania dni skupienia. Rozmowa z Justyną Telicką pozwoliła nam określić ramy organizacyjne tych dni. Zobaczyliśmy, jak wielkim darem jest możliwość organizowania takich spotkań przez ZOOM, jak ważne jest to, że stanowimy wspólnotę krajową. Możemy spotykać się nawet, gdy choroba lub kwarantanna ogranicza nasze wyjście z domu.

Uczestników dni skupienia dzięki tej formule mogło być więcej. Część spotkała się na Południowej (dom jezuitów), inni łączyli się on-line. W tym miejscu chcę bardzo podziękować Basi Wielgus z Gdyni za pomoc w zorganizowaniu spotkania na ZOOM i przypilnowanie, by wszystko przebiegało bez zakłóceń. Justyna omówiła Przymierze we Wspólnocie Życia Chrześcijańskiego, pokazała, jaką drogę ku Przymierzu podejmujemy i co z tego wynika. Jak ważna jest  akceptacja zasad wspólnoty. Co się dzieje, gdy wchodzimy w proces wzrostu oraz że podjęcie przymierza stałego jest potwierdzeniem powołania do WŻCh. We wspólnocie dokonuje się współpraca z Jezusem dla budowania Królestwa Bożego na ziemi. Oddając się Bogu, niczego nie tracimy, a wręcz przeciwnie – bardzo dużo dostajemy. Organizując te dni zobaczyłam jak wspaniałym darem jest to, że jesteśmy częścią wspólnoty krajowej i światowej. Jesteśmy dla siebie wzajemnym wsparciem, bo nawet od strony technicznej Basia była naszą wspaniałą opiekunką w poruszaniu się po ZOOM. Justyna była otwarta na naszą prośbę i bardzo przenikliwie przybliżyła zagadnienia związane z Przymierzem.

Po wykładzie zorganizowane były spotkania w małych grupkach, w których przyglądaliśmy się naszym poruszeniom. W osobach dzielących się rezonował szeroki zakres znaczenia słowa „Przymierze” w języku polskim i jego głębia. Pogłębiliśmy swoje rozumienie, że to Bóg pierwszy nas powołał, chociaż nam wydaje się, że to zależy od nas. Naszym apostolstwem jest to, co obecne w naszym życiu, ale chcemy je przeżywać głębiej i z większą miłością, patrzeć wokół, gdzie możemy kochać bardziej. Istotne jest nasze apostolstwo na zewnątrz i do wewnątrz. Istotne jest zaufanie Bogu, co wymaga miłości i poświęcenia. Przyglądaliśmy się samemu Przymierzu, które wyróżnia naszą wspólnotę spośród innych, oraz doceniliśmy fakt, że życie Przymierzem jest pogłębieniem łaski chrztu świętego. Wierzymy, że Duch Święty przez wspólnotę chce nam wyjaśnić nasze obawy. Rozmowa z Justyną na forum pomogła wyjaśnić wiele wątpliwości.

Drugiego dnia odbyła się uroczysta msza wspólnotowa. Było to w Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Mszę celebrował o. Czesław Sobolewski, nasz asystent kościelny. Zostaliśmy umocnieni w tym, że odpowiedź na zaproszenie Boga jest ubogaceniem naszego życia. Po mszy Jarosław Dobrzyński przedstawił swoje świadectwo. Pokazał na przykładzie swojego życia, jak ważna jest bliska relacja z Bogiem, ile dobra możemy dostać, jak Bóg się o nas troszczy. Warto mieć świadomość, że w sytuacjach kryzysowych mamy wsparcie.

Ciąg dalszy naszych rozważań na temat Przymierza podjęty będzie na spotkaniach w grupach podstawowych. Osoby, które rozeznają swoją obecność w WŻCh podejmą lub odnowią Przymierze. Bardzo jestem Bogu wdzięczna za ten czas.

Sylwia Szliserman, WŻCh Białystok


Warszawa: rewizja naszym wspólnym adwentem

W sobotę 11 grudnia wspólnota warszawska przeżywała adwentowy dzień skupienia. Spotkaliśmy się na Zoomie, aby jak najbardziej ułatwić wszystkim udział. Takie skupienia są naszą tradycją, jednak ten dzień był wyjątkowy. Gościliśmy bowiem naszą prezydent Martę Lewandowską-Harasimowicz, naszego opiekuna z Rady Wykonawczej Jolę Żero-Grochowską oraz Justynę Telicką z poznańskiej wspólnoty. A duchowo zanurzaliśmy się w wezwanie jubileuszowego Roku Ignacjańskiego, by w Chrystusie zobaczyć wszystko na nowo.

Marta, która poprowadziła całe skupienie, rozpoczęła prezentacją o apostolstwie, jednym z trzech filarów WŻCh, obok wspólnotowości i duchowości ignacjańskiej. Nigdy dość przypominania sobie o nich i o potrzebie równowagi pomiędzy nimi. Inaczej będziemy się chwiać jak stołek na trzech nierównych nogach… Temat apostolstwa wiązał się z letnim seminarium i wpisywał w hasło nowego roku liturgicznego: „Posłani w pokoju Chrystusa”. Przypomnieliśmy sobie, że istotą apostolstwa nie jest aktywizm, lecz duch służby, uważność i otwartość na innych. Podjęte z Chrystusem w miłości wszystko może być misją: od prowadzenia rekolekcji po upieczenie dla kogoś ciasta. Marta mówiła o osobistym wezwaniu każdego z nas do wprowadzania Chrystusa w nasze środowiska oraz o dziełach apostolskich podejmowanych przez wspólnotę krajową.

Później mieliśmy czas na medytację, podczas której prosiliśmy o łaskę zobaczenia naszego indywidualnego i wspólnotowego apostolstwa na nowo. Rozważaliśmy fragment z Ewangelii wg św. Łukasza 10,1.17 o posłaniu siedemdziesięciu dwóch uczniów. Przyglądaliśmy się swoim powołaniom, swojemu apostolstwu: w rodzinie, pracy, wspólnocie, społeczności, w której żyjemy. Odkrywaliśmy na nowo, przez jakie konkretne działanie bierzemy udział w Chrystusowej misji budowania królestwa Bożego, pamiętając, że wszystko, co ma źródło w miłości, jest apostolstwem. Podczas dzielenia w grupach, a potem na forum, mogliśmy zobaczyć, jak różnorodne dzieła podejmują poszczególne osoby i wspólnoty. Jedna z uczestniczek podzieliła się pięknym cytatem: „To, co trzymam w ręku, zawsze mogę stracić; to, co trzymam w sercu, zostanie”. Mówiliśmy o tym, że Jezus, posyłając, uzdalnia do posługi, daje moc, radość, odwagę – a te dary rodzą wdzięczność. Żadna sytuacja życiowa nie zwalnia nas z apostolstwa. Jest ono możliwe nawet bez wychodzenia z domu. Zmiany spojrzenia na swoją posługę doświadczają szczególnie starsze wspólnoty, które identyfikowały się z uczniami powracającymi już z misji. Szukają one nowych form służby, rozeznając swoje siły i możliwości.

Po krótkiej przerwie spotkaliśmy się na następnej części skupienia. Justyna Telicka wprowadziła nas w temat rewizji życia charyzmatem WŻCh, którą – podobnie jak cała WŻCh w Polsce – chcemy przeżyć w Roku Ignacjańskim, by na nowo rozpalić ducha i być lepszymi świadkami Chrystusa. Takim świadkiem stała się dla nas Justyna, która z radością i entuzjazmem podzieliła się darem poznańskiej wspólnoty – materiałami do rewizji. Otrzymaliśmy przejrzystą tabelkę, pomocną w rozważaniu życia trzema filarami WŻCh na poszczególnych etapach procesu wzrostu we wspólnocie. I choć tabelka może się kojarzyć z jakimś sztywnym i formalnym rozliczeniem, jej istota jest głęboko duchowa.

Przywołam jej założenia, które mocno do nas przemówiły i odzywały się echem podczas dzielenia w grupach i na forum:

  1. Ignacjański proces nawrócenia z okazji roku jubileuszowego jest darem dla Wspólnoty;
  2. Bóg jest pierwszy w tym procesie – On chce się ze mną w tym procesie spotkać;
  3. Hojność i wielkoduszność otwierają moje serce na Boże poruszenia;
  4. Duch Boży działa „tu i teraz” – w obecnej sytuacji mojego życia;
  5. W tym procesie rewizji wszyscy jesteśmy dla siebie towarzyszami – przechodzimy od rewizji osobistej do wspólnotowej;
  6. Kto chce, szuka sposobu, kto nie chce, szuka powodu.

Perspektywa przeprowadzenia rewizji budziła w nas przede wszystkim radość i nadzieję na odnowienie naszego życia oraz przeżycie przygody z Bogiem, który przygotował dla nas wielkie rzeczy, jeśli tylko przyjmiemy Jego zaproszenie z otwartymi sercami. Zobaczyliśmy rewizję jako szansę na ucieszenie się wspólnotą i dostrzeżenie jej bogactwa, na powrót do pierwotnego zapału, zachętę do podjęcia Przymierza. Mówiliśmy także o lękach: przed postrzeganiem rewizji jako trudu, przed brakiem czasu, przed tym, co odkryjemy, przed możliwym odejściem części osób ze wspólnoty. Ale chcemy pomagać sobie nawzajem modlitwą, wspieraniem się (tu duża rola odpowiedzialnych za wspólnoty podstawowe), dawaniem sobie nawzajem wolności. A Justyna umocniła nas, mówiąc, iż jednym z owoców rewizji w Poznaniu było odkrycie, że kocha się wspólnotę! Myślę, że już podczas sobotniego spotkania mogliśmy zasmakować tego uczucia: gdy cieszyliśmy się swoją obecnością, doświadczeniem krajowej wspólnoty i Bożymi poruszeniami w nas.

Idę dalej z radosnym oczekiwaniem, że rewizja będzie naszym wspólnotowym adwentem.

Małgorzata Elżanowska, wspólnota „W Sercu Jezusa”, WŻCh Warszawa


Toruń: wspólnotowy styl życia

11 grudnia toruńska Wspólnota Życia Chrześcijańskiego przeżywała swój dzień skupienia. Spotkanie rozpoczęło się mszą świętą, którą odprawił asystent lokalny o. Lesław Ptak.

Po wygłoszonej homilii Przymierze czasowe złożył Piotr Faltynowski, a na zakończenie Eucharystii wspólnota posłała nowych odpowiedzialnych do pełnienia posług w grupach podstawowych.

Kolejnym punktem programu była konferencja pt. „Duchowość ignacjańska jako styl życia”. Wygłosił ją Marcin Telicki z WŻCh Poznań, będący jednocześnie opiekunem toruńskiej wspólnoty lokalnej z ramienia Rady Wykonawczej. Następnie uczestnicy dnia skupienia mieli możliwość dzielenia się w grupach swoimi refleksjami na temat usłyszanych słów.

Po przerwie obiadowej odbyło się drugie spotkanie, z kolejnym z zaproszonym gości. Justyna Telicka, która niestety nie mogła dotrzeć do Torunia, w formie wideokonferencji wprowadziła uczestników w rewizje życia charyzmatem WŻCh.

Dzień skupienia stanowił również okazję do pogłębienia więzi pomiędzy członkami wspólnoty. Przy „kawie i ciastku” odbywały się ożywione rozmowy. Radosna i przyjazna atmosfera budziła w sercu wdzięczność za dar toruńskiej WŻCh.

Szymon Gajewski, WŻCh Toruń


Radom: słuchać i kochać

W diecezji radomskiej w dniach 11 kwietnia i 21 listopada odbywało się Jerycho Rodzin – modlitwa adoracyjno-wynagradzająca w intencji małżeństw i rodzin. Ma ona szczególne znaczenie w trwającym obecnie Roku Eucharystii i Roku Rodziny. Gościliśmy w naszych parafiach obraz Matki Bożej Świętorodzinnej ze Studzianny oraz relikwie świętej Joanny Beretty Molli i świętych małżonków Zelii i Ludwika Martin. Obraz i relikwie gościły również u jezuitów. 18.11.2021 Wspólnota Życia Chrześcijańskiego prowadziła dwugodzinną adorację przed obrazem Matki Bożej Świętorodzinnej.

Na początku była prowadzona medytacja ignacjańska, rozważaliśmy fragment Ewangelii św. Jana 17, 20-26. Następnie odmówiliśmy różaniec – tajemnice światła z rozważaniami ojca Jacka Bolewskiego SJ. Pomodliliśmy się też ignacjańskim rachunkiem sumienia. Na zakończenie odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski.
28.11.2021 rozpoczęliśmy rekolekcje w życiu codziennym „Słuchać i kochać”. Raz w tygodniu, w niedzielę, mamy rekolekcyjną mszę św., a następnie spotkanie z konferencją. W rekolekcjach uczestniczy 25 osób spoza WŻCh. 3 osoby z WŻCH oraz ojcowie jezuici posługują jako osoby towarzyszące. Autorem rozważań medytacyjnych na każdy dzień jest ojciec Paweł Szpyrka SJ.

Anna Lis, WŻCh Radom


Poznań: przywilej bycia apostołem

Co roku w poznańskiej wspólnocie lokalnej spotykamy się na czas skupienia dla członków wspólnoty. W tym roku planowaliśmy spotkać się w domu rekolekcyjnym, ale narastająca fala zakażeń doprowadziła do przeniesienia dni skupienia na platformę Zoom. Nasze skupienie opierało się i było kontynuacją seminarium letniego WŻCh o apostolstwie. Pierwszego dnia wysłuchaliśmy konferencji prezydent WŻCh Marty Lewandowskiej-Harasimowicz, która opowiedziała nam o apostolstwie indywidualnym. Podkreślała wagę równowagi między wspólnotą, duchowością i misją. Apostoł to osoba zanurzona w Panu Bogu, ale która jest realistą. Dostrzega, że bez struktur nie można działać na większą chwałę Bożą. Przymierze jest dla niej narzędziem w drodze ku apostolstwu, a nie tylko przedłużeniem Ćwiczeń Duchowych. Marta postawiła pytanie: Jak mamy wspierać apostolstwo? Poprzez formację nie do bycia apostołem, tylko do bycia wspólnotą apostołów.

Na medytacji po konferencji mieliśmy czas na określenie naszych indywidualnych apostolstw: rodzinnych, zawodowych, wspólnotowych i w innych obszarach. Następnie zostały zaprezentowane apostolstwa na poziomie krajowym (materiał z seminarium) i na poziomie lokalnym. W mniejszych grupach dzieliliśmy się metodą ESDAC najważniejszymi działaniami apostolskimi w naszej wspólnocie lokalnej. Wszystkie grupy podkreśliły wagę Rekolekcji w Życiu Codziennym jako największego apostolstwa na zewnątrz wspólnoty, ale też dużo radości i pomocy daje nam apostolstwo do wewnątrz np. co miesięczne wspólnotowe Msze św. z integracyjną kawą.

Drugiego dnia po porannej medytacji wysłuchaliśmy konferencji o. Dariusza Michalskiego SJ – asystenta kościelnego naszej poznańskiej wspólnoty pt. Rozeznanie – Posłanie – Wspieranie – Rewizja. Ojciec omawiał każdy etap:

  1. Rozeznanie – to nie św. Ignacy jest jego pomysłodawcą, choć jest szeroko znane w duchowości ignacjańskiej. Ignacy rozpowszechnił to, co zawiera Pismo Święte. To Pan Bóg nas poznał i rozpoznał.
  2. Posłanie – Bóg posłał mnie na ten świat jako partnera w miłości. Posłanie w ramach wspólnoty pomaga nam to widzieć. Trudniej jest coś rzucić czy zrezygnować, gdy jest się namaszczonym.
  3. Wspieranie – Bóg zawsze wspiera mnie jako Ojciec. Czy czuję się jako „sierota duchowa”, dziecko Boga, czy jak córka/syn Boga? Od córki/syna można żądać odpowiedzialności. Oni są partnerami w dziele zbawiania świata. Eucharystia jest szczególnym miejscem wspierania nas w apostolstwie.
  4. Rewizja – czyli ponowne spojrzenie z Panem Bogiem, na to co jest i na to, co może być.

W dniach skupienia uczestniczyło ok. 30 osób. Poranki zaczynaliśmy 30-minutową „wirtualną kawą” dla chętnych, gdzie mogliśmy poznawać szczególnie osoby z prewspólnoty. Na koniec dni skupienia, w związku z przypadającym 6.12 wspomnieniem św. Mikołaja, zrobiliśmy mały wirtualny prezent. Program Zoom podzielił nas losowo na 2-osobowe pokoje, w których poprosiliśmy się wzajemnie o modlitwę. Miała to być jednorazowa modlitwa, ale animator lokalny zachęcił nas do pamięci w modlitwie za wylosowaną osobę aż do następnego św. Mikołaja.

Agnieszka Pawela, WŻCh Poznań


Co to jest Fanimani i jakie możemy mieć z niego korzyści?

Na początku grudnia WŻCh dołączyło do serwisu fundraisingowego fanimani.pl. Zasada działania strony jest prosta: kilka procent od kwoty zakupu w wybranych sklepach przekazywanych jest na rzecz wspólnoty.
Osoba kupująca niczego nie dopłaca! Kupujesz i płacisz tyle, ile wcześniej, a wspólnota ma z tego wymierne korzyści. Zebrane w ten sposób fundusze zamierzamy przeznaczyć na dofinansowanie projektów apostolskich, m.in. Internetowej Platformy Rekolekcji Ignacjańskich czy Ignacjańskiego rachunku sumienia.

Sama Fundacja przedstawia się następująco:

Fundacja FaniMani została założona w 2014 roku przez osoby połączone wspólną wizją wykorzystania innowacyjnych narzędzi internetowych do działań dobroczynnych. Jej misją jest pomaganie wszelkim organizacjom prowadzącym działania o naturze prospołecznej w zbieraniu funduszy na cele statutowe. Fundacja realizuje swoje założenia poprzez prowadzenie platformy łączącej organizacje społeczne z darczyńcami oraz przedsiębiorcami z branży e-commerce. Współdziałanie z otoczeniem biznesowym pozwala Fundacji oferować rozwiązania, które pomagają w zbieraniu pieniędzy bez ryzyka i kosztów – zarówno dla osób pomagających, jak i dla adresatów pomocy finansowej – podczas standardowych zakupów online dokonanych przez FaniMani.pl. FaniMani.pl to pierwszy w Polsce serwis, dzięki któremu każdy może wspierać organizacje społeczne przy okazji zakupów w internecie bez ponoszenia dodatkowych kosztów. Zarejestrowane organizacje społeczne otrzymują darowizny w wysokości kilku procent wartości transakcji za każdym razem, gdy użytkownik robiący zakupy online przez FaniMani.pl wskaże wybraną organizację jako cel, który chce aktualnie wesprzeć. Do serwisu dołączyło już ponad 6900 inicjatyw społecznych, a zakupów można dokonywać w ponad 1400 współpracujących sklepach. Zakupy za pomocą serwisu robi się w standardowy sposób i płaci się tyle, co zawsze. Jest to możliwe, ponieważ darowizny pochodzą z budżetu marketingowego sklepu. Wszystkie osobiście wygenerowane, dzięki korzystaniu z serwisu, datki można monitorować i sprawdzać ich aktualny status w zakładce „moje darowizny”, widocznej po zalogowaniu się na konto.

Zobacz, jak działa FaniMani.pl: https://www.youtube.com/watch?v=7LTnYLIkXcE
Więcej informacji o FaniMani.pl: www.fanimani.pl
FaniMani.pl na Facebooku: www.facebook.com/fanimanipl

Oto wybór najczęściej zadawanych pytań dotyczących serwisu:

„Czy korzystając z FaniMani dopłacam do zakupów?
Nie! I to jest właśnie cudowne. Płacisz tyle, ile zwykle, a część pieniędzy trafi do wybranej przez Ciebie organizacji społecznej.

Czy za każdym razem (przed każdymi zakupami) muszę kliknąć Aktywuj darowiznę / Przejdź do sklepu i pomagaj?
Tak, jest to niezbędne, aby darowizna została naliczona. Jeśli nie aktywujesz darowizny, a zrobisz zakupy, to nie ma możliwości naliczenia darowizny.

Po aktywacji darowizny pozostań na stronie partnera do momentu zakończenia zakupów (ostatnie kliknięcie do partnera musi pochodzić z FaniMani.pl, Przypominajki albo Aplikacji Mobilnej FaniMani).

Co się dzieje, gdy klikam Aktywuj Darowiznę/ Przejdź do sklepu i pomagaj?
Gdy klikniesz ten przycisk w Przypominajce / Aplikacji Mobilnej, w systemie FaniMani jest zapisywana informacja o Twoim kliknięciu (identyfikator), a następnie wraz z Twoim przejściem do sklepu – przekazywana do partnera. Gdy zrobisz zakupy ta informacja (identyfikator) wróci od partnerów do FaniMani i dzięki niej będziemy mogli przypisać darowizną do Twojego konta oraz organizacji, którą wspierasz”.

Pamiętajmy, że jest to serwis internetowy i jak zawsze dla bezpieczeństwa należy się zapoznać ze szczegółowymi warunkami użytkowania.


Spotkanie Grupy Migracje

Grupa Migracje w Polsce jest częścią europejskiej Sieci Migracje, z którą współpracujemy i wymieniamy się doświadczeniami. Od roku 2017 regularnie uczestniczymy w spotkaniach sieci oraz organizujemy otwarte spotkania dla osób zainteresowanych tematem migracji i uchodźstwa w Polsce. 20 listopada odbyło się szóste spotkanie Grupy Migracje.

Głównym celem spotkania było dokończenie czteroetapowego cyklu o gościnności, opracowanego przez WŻCh w Hiszpanii. Pierwszy etap zatytułowany był „Kim jestem”. Staraliśmy się wniknąć w głąb siebie i otworzyć na Boga i bliźniego, w ten sposób okazując gościnność Jemu i tym, których stawia na naszej indywidualnej drodze. Drugi etap – „Spojrzenie” – skierował nasz wzrok na wymiar społeczny gościnności. Przeanalizowaliśmy sytuację migracji w świecie, korzystając z materiałów UNHCR. Na kolejnym spotkaniu, mając już szerszy obraz, skupiliśmy się na tym, jak wygląda problem migracji i uchodźstwa w Polsce. W ten sposób przeszliśmy do trzeciego etapu, „Wezwanie”, próbując usłyszeć, do czego nas posyła Pan Bóg jako Grupa Migracje.

Czwarty krok zatytułowany jest „Wyruszyć w drogę”. W listopadzie zeszłego roku nie byliśmy pewni, na jakim polu mielibyśmy wspólnie działać. Teraz jesteśmy wszyscy przekonani o tym, że powinniśmy zaangażować się w pomoc migrantom i uchodźcom na granicy polsko-białoruskiej. Celem naszego ostatniego spotkania było przeprowadzenie rozeznania i podjęcie decyzji odnośnie tego, co konkretnie mielibyśmy jako Grupa podjąć w tej sprawie.

Przed spotkaniem zapoznaliśmy się wnikliwie z sytuacją na granicy oraz możliwościami wsparcia migrantów. Bardzo pomocne w tym były liczne materiały i linki, które zebrała Kasia. Na spotkaniu zreasumowaliśmy najważniejsze informacje, żeby mieć jasny obraz tego, co się dzieje na granicy. Jednocześnie przedstawiliśmy listę działań, których potencjalnie moglibyśmy się podjąć jako Grupa.

Medytacja oparta była na słowach papieża Franciszka wygłoszonych w 2016 roku do wolontariuszy i pracowników Centrum ‘Astalli’ prowadzonego przez Jesuit Refugee Service, a później podzieliliśmy się naszymi poruszeniami. Odczytaliśmy, że jako Grupa jesteśmy posłani do naszej narodowej wspólnoty, żeby podkreślić, że na granicy oprócz rozgrywek politycznych ma miejsce kryzys humanitarny i my jako część wspólnoty światowej, której od lat jednym z priorytetowych obszarów apostolskich jest migracja, nie możemy być obojętni wobec cierpienia migrantów i uchodźców. Czujemy, że naszą rolą jako Grupy jest uwrażliwienie wspólnoty w Polsce na ten problem i pobudzenie jej do podjęcia działań w tej konkretnej sytuacji. Jedną z form działania mogłaby być modlitwa, wsparcie finansowe, przyłączenie się do inicjatyw innych organizacji, np. Jezuickiego Centrum Społecznego JCS, które obecnie współpracuje z KIKiem. Jesteśmy gotowi, by przekazywać informacje na temat sytuacji na granicy polsko-białoruskiej i wiedzę z zakresu migracji i uchodźstwa. Chętnie przyjmiemy zaproszenia na spotkania, których celem miałoby być przybliżenie zagadnień związanych z migracjami.

Jesteśmy też otwarci na podjęcie rozmów i dyskusji online lub bezpośrednio – kiedy będzie to sanitarnie bezpieczne – na tematy migracyjne, które wywołują kontrowersje. Uważamy, że niezależnie od różnicy w poglądach, powinniśmy przede wszystkim podjąć modlitwę. Proponujemy całej Wspólnocie Życia Chrześcijańskiego w Polsce poniższe intencje modlitewne przekazane przez KIK, z prośbą o wsparcie duchowe:

  • za uchodźców i migrantów, którzy cierpią przy naszych granicach – aby spotkali na swej drodze ludzi życzliwych i niosących ocalenie
  • za wszystkich, którzy niosą pomoc – o siły, wiarę i nadzieję dla nich
  • oraz o jak najszybsze rozwiązanie kryzysu.

„Naszym powołaniem jest przemienić hostis w hospes – wroga w gościa” (Henri Nouwen), czytaliśmy na pierwszym spotkaniu poświęconym kulturze gościnności. Zamykając ten cykl, rozważaliśmy, jak wprowadzić te słowa w życie tu i teraz w sytuacji kryzysu humanitarnego na granicy polsko-białoruskiej jako Wspólnota Życia Chrześcijańskiego w Polsce.

Tsedale Sawicka, WŻCh Warszawa


Spotkanie Europejskiej Sieci Migracyjnej w Lille „Jedno ciało – jeden duch”

Europejska Sieć Migracje spotkała się w weekend 24-26 września 2021 roku w Lille, we Francji. Było to nasze pierwsze spotkanie ‘na żywo’ od 2017 roku. Możecie więc sobie wyobrazić, jak bardzo byliśmy szczęśliwi z tego powodu, że mogliśmy się zobaczyć. Jednocześnie, było to nasze pierwsze spotkanie hybrydowe w historii sieci. Trzy uczestniczki łączyły się z nami online. W spotkaniu wzięło więc udział 21 osób z 12 krajów: Francji, Węgier, Niemiec, Polski, Luksemburga, Holandii, Włoch, Hiszpanii, Belgii, Austrii, Malty i Portugalii.

Piątkowy wieczór rozpoczęliśmy od bliższego poznania się i krótkiego wprowadzenia do spotkania, zakończonego wspólną modlitwą wieczorną. Następny dzień był bardzo bogaty i pełen pozytywnej energii. Rozpoczęliśmy modlitwą „Ku stale rosnącemu MY” zainspirowaną orędziem papieża Franciszka na Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy 2021, a następnie weszliśmy w krótką refleksję nad ważnymi aspektami procesu wiara-sprawiedliwość opisanego w Promotio Iustitiae (nr 120, 2015/4). Po modlitwie i refleksji spędziliśmy całe przedpołudnie, dzieląc się naszymi najlepszymi praktykami w formule ‘open space’, która pomogła nam przyjrzeć się pięciu ważnym wymiarom naszych zaangażowań: towarzyszenie, służba, badania/refleksja, rozwijanie świadomości i wpływ na zmiany struktur. Czas dzielenia się i wzajemnego słuchania pomógł nam uświadomić sobie, w jak wiele wspaniałych i ważnych działań zaangażowani są członkowie naszej wspólnoty w całej Europie. Naszą niekwestionowaną mocną stroną jest towarzyszenie migrantom i uchodźcom w różnych sytuacjach i okolicznościach, co rozumiemy jako bycie z innymi, słuchanie i wspólne budowanie relacji. Towarzyszenie jest zawsze wzajemne i mamy głęboką świadomość tego, jak bardzo jesteśmy obdarowywani i wzbogacani przez relacje, które budujemy z migrantami i uchodźcami. Podzieliliśmy się także wieloma ciekawymi przykładami projektów, warsztatów i działań formacyjnych związanych ze służbą migrantom i uchodźcom, badaniami i refleksją nad migracjami, a także rozwijaniem świadomości i rozumienia rzeczywistości migrantów i uchodźców oraz inicjatywami rzecznictwa.

Sobotnie popołudnie poświęciliśmy refleksji nad obecną sytuacją migrantów i uchodźców w Europie, zwracając szczególną uwagę na wyzwania, które wymagają naszej odpowiedzi. Spojrzeliśmy na tę rzeczywistość i zadaliśmy sobie pytanie: Do czego jesteśmy dziś zapraszani jako członkowie Europejskiej Sieci Migracje? To pytanie prowadziło nas w procesie rozeznawania naszych celów na następne trzy lata. Przyjrzeliśmy się również różnym możliwościom wzmocnienia współpracy i komunikacji w ramach naszej sieci. Pod koniec popołudniowej sesji, zespół koordynujący Sieć Migracje przedstawił wyniki ewaluacji europejskiego projektu At the Frontiers (AtF) z mocną rekomendacją kontynuacji i dalszego rozwijania projektu. Wielu uczestników wyraziło chęć rozwijania wspólnych inicjatyw i projektów w różnych częściach Europy w ramach AtF.

W niedzielny poranek podjęliśmy proces wyboru nowego zespołu koordynatorów Sieci Migracje (Migration Core Team). Z radością przedstawiamy nowo wybrany zespół: Julia Babos (Węgry), Jenny Zammit (Malta), Eleonora Milazzo (Włochy) i Marco Rivas (Hiszpania). Spotkanie zakończyliśmy wspólną Eucharystią i posłaniem nowego zespołu koordynatorów. Życzymy naszemu nowemu zespołowi wszelkich błogosławieństw oraz wielu inspirujących i ubogacających doświadczeń we wspólnej pracy na rzecz migrantów i uchodźców w Europie.

Katarzyna Artemiuk, WŻCh Warszawa


Sprostowanie

W poprzednim numerze ukazał się materiał dotyczący sytuacji uchodźców na granicy polsko-białoruskiej. Jego autorkami były członkinie warszawskiej wspólnoty Katarzyna Artemiuk i Marzena Popławska. Pod artykułem nie zostało oznaczone autorstwo Marzeny. Za pomyłkę przepraszamy!