Newsletter WŻCh w Polsce – marzec 2020

24 marca 2020

 

Skrót najważniejszych informacji miesiąca:

  • Słowo na trudny czas
  • List na światowy dzień Wspólnoty z Rzymu
  • Homilia Asystenta WŻCH Polska 25 marca 2020
  • Świadectwo uczestników warsztatu ZEGAR RODZINNY
  • Notatka ze spotkania zespołu ds. Rodziny
  • Spotkanie zespołu ds. platformy Rekolekcji w Życiu
  • Zatwierdzenie naszego STATUTU
  • Zmiana w redakcji newslettera!

Pan rzuca nam wyzwanie i w czasie burzy zaprasza nas do rozbudzenia i uaktywnienia solidarności i nadziei zdolnych nadać trwałość, wsparcie i znaczenie tym godzinom, w których wszystko wydaje się tonąć. Pan budzi się, aby rozbudzić i ożywić naszą wiarę paschalną. Mamy kotwicę: w Jego krzyżu zostaliśmy zbawieni. Mamy ster: w Jego krzyżu zostaliśmy odkupieni. Mamy nadzieję: w Jego krzyżu zostaliśmy uzdrowieni i ogarnięci, aby nic i nikt nas nie oddzielił od Jego odkupieńczej miłości. Pośród izolacji, w której cierpimy z powodu braku uczuć i spotkań, doświadczając braku wielu rzeczy, po raz kolejny posłuchajmy wieści, która nas zbawia: On zmartwychwstał i żyje obok nas. Pan nas wzywa ze swego krzyża do odkrycia na nowo życia, które nas czeka, do spojrzenia na tych, którzy nas potrzebują, aby umocnić, rozpoznać i pobudzić łaskę, która jest w nas.
Papież Franciszek 27 marca 2020

Słowo na trudny czas

12 marca 2020

Błogosławiony mąż, który pokłada nadzieję w Panu, i Pan jest jego nadzieją

Drodzy członkowie i sympatycy Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Polsce, chcę, by powyższy werset z dzisiejszych czytań, jak również dzisiejszy Psalm 1, był dla nas wszystkich zachętą do przyjęcia postawy ufności w tym trudnym czasie.

Pandemia jest już ogłoszona na całym świecie i jeśli gdzieś w Polsce nie dotarła, to jest to tylko kwestią czasu. Nie ulegajmy jednak presji mediów i zamiast śledzić kolejne przypadki zachorowań, wykorzystajmy sytuację, aby szerzyć Dobrą Nowinę: słowem dającym otuchę, dobrym uczynkiem przynoszącym ulgę cierpiącym lub zatrwożonym. Również sobie nawzajem.

W wielu ośrodkach lokalnych prowadzimy teraz Rekolekcje w ciągu Życia, to dobry czas, aby łączyć się w modlitwie wraz z rekolektantami i swoją postawą – osób które mają nadzieję w Panu – dawać świadectwo i oparcie innym.

„Wszystko jest po coś” ­– ten prosty zwrot niech będzie dla nas światłem i podstawą kontemplatywnego działania…
Nie bez powodu jesteśmy w Wielkim Poście i tym bardziej nasze oczy i serca winny być zwrócone ku Temu, który daje POKÓJ.

Tego i wam, i sobie gorąco życzę
Z modlitwą

Prezydent WŻCh w Polsce
Marta Lewandowska-Harasimowicz


List na światowy dzień Wspólnoty z Rzymu

„Chrześcijańska nadzieja, karmiona światłem Chrystusa,
sprawia, że zmartwychwstanie i życie jaśnieją
nawet podczas najciemniejszych nocy świata”. (Papież Franciszek)

Droga Wspólnoto Światowa,

Wszystkiego najlepszego z okazji Światowego Dnia WŻCh! 25 marca każdego roku, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, WŻCh obchodzi swoje święto. Podziękujmy Bogu za ogromne dobro, które otrzymaliśmy w całej naszej historii, a zwłaszcza za to, czego doświadczyliśmy w ubiegłym roku.

Światowa Rada Wykonawcza w biuletynie Projects nr 173 („Młodzi ludzie są nieodzowną częścią ciała apostolskiego WŻCh”) przesłała propozycję, abyście, jako wspólnota, mogli zastanowić się i przygotować do tej uroczystości. Wiemy, że wiele wspólnot w różnych częściach świata, respektując środki podejmowane w ich kraju w związku z wybuchem epidemii koronawirusa, podjęło decyzję o odwołaniu większych spotkań, a nawet kameralnych uroczystości.

Nasz świat przeżywa szczególny czas i wielu z nas jest wezwanych do pozostania w domach, co może pomóc spowolnić gwałtowny wzrost zakażeń. Jest to czas, kiedy czujemy się bardziej „odizolowani” w zglobalizowanym, połączonym licznymi więzami świecie. Mamy jednak możliwość wykorzystać tę „pustynię” jako okazję – do spotkania z Bogiem w głębokiej ciszy modlitwy, do nauki, czytania, dzielenia się z rodziną, do życia miłosierdziem i dobrem. Jest to okazja do budzenia kreatywności w pogłębianiu, dzieleniu się i wychodzeniu ku, jak sformułowaliśmy to w Buenos Aires. W wielu miejscach, gdzie sytuacja jest obecnie szczególnie trudna, podejmowane są różne wspólne inicjatywy. Bądźcie razem, módlcie się, miejcie czas dla wspólnoty, zachęcajcie lub po prostu towarzyszcie sobie nawzajem – szczególnie tym, którzy mogą czuć się bardziej samotni.

Bóg, w którego wierzymy, który się wcielił i narodził się z Maryi, towarzyszy naszej drodze. Żyje w nas i dziś staje się w nas obecny, troszcząc się o innych, solidarny z tymi, którzy są najbardziej bezbronni. Im chcemy wyrazić naszą wdzięczność i wsparcie.

Każda wspólnota krajowa, regionalna lub lokalna sama rozezna, jak najlepiej obchodzić Światowy Dzień WŻCh. My, Rada Wykonawcza, zapraszamy do przygotowania się do świętowania w JEDNEJ wspólnocie światowej, zjednoczonej w modlitwie. Tam, przed Panem, zadajmy sobie pytanie: w jaki sposób możemy stworzyć nowe, innowacyjne i atrakcyjne doświadczenia ignacjańskiego rozeznania i spotkania z Jezusem dla młodych ludzi i z nimi?

Niech ten czas, w ramach Wielkiego Postu, będzie czasem dla Boga, aby nadal czynił On w nas i z nami wielkie rzeczy.

Denis DOBBELSTEIN
Ann Marie BRENNAN
Catherine WAIYAKI
Daphne HO
Fernando VIDAL
Diego PEREIRA
Najat SAYEGH
Manuel MARTINEZ

Rzym, 23marca 2020 r.

A zatem, w sposób zupełnie nieprzewidziany,
wszystko, co uważaliśmy za pilne,
zapełnione kalendarze,
zaplanowane działania,
zasadnicze sprawy… rzucamy.

I wchodzimy na pustynię
gdzie pewnie czeka nas prawda
na którą nigdy nie mamy czasu.
I Wielki Post zaczyna być coraz bardziej.

*Wiersz José Maríi Rodrígueza Olaizola SJ


Homilia Asystenta WŻCH Polska 25 marca 2020

(Homilia została wygłoszona w uroczystość Zwiastowania Pańskiego podczas mszy św. transmitowanej on-line. W tekście został zachowany styl mówiony.)

Drodzy Bracia i Siostry!

Odczytany przeze mnie przed chwilą fragment Ewangelii o Zwiastowaniu jest jednym z tych dosyć często czytanych w kościele, a jednak dobrze jest do niego powracać. Jest on żywym Słowem, które dużo nam ukazuje i w różnych sytuacjach życia. Dzisiejsza uroczystość Zwiastowania Pańskiego nawiązuje do bardzo ważnych wydarzeń. Spróbujmy te wydarzenia i decyzje jeszcze raz dostrzec. Ale najpierw warto przywołać to, co było przed Zwiastowaniem. Kiedy czytamy Pismo Święte Starego Testamentu, zauważamy, co działo się po grzechu pierworodnym, czyli po zagubieniu ze strony człowieka; po tej sytuacji, kiedy człowiek z jakichś zaskakujących powodów powiedział Panu Bogu ‘nie’, po wyborze innej drogi. Co się działo po tamtej sytuacji grzechu pierworodnego? Pan Bóg nie mówił do człowieka: „poradź sobie sam!”. Pan Bóg nie mówił: „chciałeś, to masz, przyjmij teraz do końca konsekwencje”. Przez cały Stary Testament Pan Bóg powtarzał: „przyjdę ci z pomocą”. Nie zostawię cię samego, jestem po twojej stronie, przyjdę, aby Cię ocalić. Taki jest Pan Bóg. Wydarzenie Zwiastowania to jest ten moment, kiedy Pan Bóg z zatroskaniem patrzy na ziemię i w miłości Trójcy Świętej podejmuje tę bardzo ważną decyzję – pragnie, aby Jego jedyny Syn przyszedł na ziemię i aby stał się człowiekiem. Bóg podejmuje ważną decyzję i w ten sposób wypowiada swoje TAK, aby ocalić człowieka, aby go zbawić i aby mu pomóc wyjść z konsekwencji zagubienia.

Zauważmy, moi drodzy, że kiedy Pan Bóg przychodzi na ziemię, nie posługuje się jakimiś nadzwyczajnymi zjawiskami czy efektami świetlnymi. A mógł przyjść w jakiś spektakularny sposób. Kiedy Pan Bóg zdecydował się przyjść na ziemię, to zaprosił do współpracy człowieka. Zaprosił Maryję i Józefa, chociaż mógł tego dokonać sam, bez ich udziału. Aby dokonać dzieła zbawienia, zaprasza człowieka do współpracy w tym dziele. Zauważmy, kogo On zaprasza, bo jest to również wymowne. Zaprasza Maryję, czyli prostą, młodą kobietę, pochodzącą z nieznaczącego miasteczka, jakim był Nazaret. Bóg nie posługuje się tutaj jakimiś nadzwyczajnymi środkami. Kiedy jednak zaprasza Maryję, to najpierw Ją przygotowuje, bo przecież uczynił Ją wolną od grzechu pierworodnego, uczynił Ją Niepokalaną. Wcześniej Ją przygotował, ale w scenie Zwiastowania posyła swojego Anioła i pyta Maryję o Jej zdanie. Potrzebna była decyzja Maryi, nie wystarczyła sama decyzja Boga. To jest bardzo istotny aspekt w historii zbawienia. Pan Bóg nadal postępuje podobnie, bo On tak wybrał. Chociaż jako Wszechmogący Bóg jest wolny i przychodzi na świat na wiele sposobów, to jednak do rozpoczęcia dzieła wcielenia nie wystarczyła tylko decyzja Pana Boga, potrzebna była również decyzja Maryi. Jak czytamy w dzisiejszym fragmencie Ewangelii, Maryja na początku nie rozumie tego zaproszenia, jest zmieszana i zadaje pytanie. Wtedy Anioł Ją uspokaja i wypowiada do Niej to bardzo wymowne zdanie: „Nie bój się!”. Zauważmy nawet więcej, tzn. Anioł pomaga Maryi uwierzyć i zaufać Bogu, wskazując, że Jej krewna Elżbieta już od kilku miesięcy doświadcza, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Maryja wypowiada wtedy w zaufaniu swoje „TAK”. Jestem gotowa, oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. Bardzo wymowna jest również sama odpowiedź, ponieważ Maryja zgadza się być służebnicą. Dzisiaj trudno jest mówić o służbie, a samo słowo ‘służyć’ nie należy do bardzo popularnych. My możemy np. zgodzić się, aby współpracować. Ustalamy wtedy odpowiednie warunki. A Maryja chce służyć i Jej służba będzie znakiem miłości.

Moi drodzy! Przed kilkoma laty papież Franciszek przyjechał do Polski z okazji Światowych Dni Młodzieży. Pojechał też wtedy na Jasną Górę, do miejsca tak ważnego w historii naszej Ojczyzny i Kościoła w Polsce. Ojciec św. wygłosił tam wymowną homilię, która była jakby medytacją o tym, w jaki sposób Pan Bóg staje się nam bliski i jakimi metodami się posługuje. Papież Franciszek użył wtedy ciekawego obrazu i powiedział, że Maryja „jest schodami, które przemierzył Bóg, aby zejść do nas i stać się bliskim i konkretnym” (Jasna Góra, 28.07.2016 r.) Maryja poprzez swoja wiarę i służbę stała się jakby schodami, których Pan Bóg potrzebował, aby przyjść na ziemię.

Podobnie dzieje się też w naszym życiu i w naszej osobistej historii. Pan Bóg zaprasza na różne sposoby każdego z nas do współpracy. Kiedy On pragnie schodzić na ziemię, czeka na moje „tak”, na moją gotowość i zaangażowanie.

Dzisiejsza uroczystość przypomina nam jeszcze o innym, istotnym wymiarze chrześcijaństwa, które bardzo akcentuje wymiar wcielenia. Chrześcijanin nie jest więc tylko człowiekiem uduchowionym, który unosi się nieco nad ziemią. Chrześcijanin ma być człowiekiem wcielenia, który w codzienności stąpa twardo po ziemi.

Moi Drodzy!
W tym roku przeżywamy dosyć wyjątkowy czas Wielkiego Postu i perspektywę zbliżających się Świat Zmartwychwstania. Ze względu na trwającą epidemię jesteśmy zaproszeni, by jak najwięcej przebywać w domu i nie wychodzić na zewnątrz, aby nie ryzykować. Wyobrażam sobie, że dla wielu z nas może być to trudne doświadczenie, ponieważ w tych dniach chcielibyśmy być w kościele, chcielibyśmy móc uczestniczyć w pełni w sakramentach i liturgii. Jesteśmy jednak zaproszeni do przeżycia jakiejś ofiary. Można powiedzieć, że nie jest sztuką pójść i modlić się w kościele. To nie sztuka w taki sposób przeżywać swoją miłość do Pana Boga, choć czujemy, że jest to po prostu bardzo potrzebne. Ale sztuką i wyzwaniem jest żyć w jedności z Bogiem w codzienności, w domu, w tym, co proste, codzienne i wcielone. I wydaje się, że właśnie do tego nas Bóg zaprasza. Prośmy dzisiaj Maryję, aby uczyła nas, w jaki sposób możemy dobrze usłyszeć te wszystkie zaproszenia, z którymi Pan Bóg przychodzi do nas w tym wyjątkowym czasie.

Nasze miasta i miejscowości wydają się w tych dniach bardzo wyciszone. Kiedy wczoraj wyszedłem wieczorem na krótki spacer, uświadomiłem sobie, że od bardzo dawna nie widziałem miasta tak wyciszonego. Być może w tym wyciszeniu Pan Bóg pragnie do nas przychodzić również z jakimś zwiastowaniem, ponieważ do czegoś pragnie nas zaprosić albo coś w nas przemienić. Módlmy się o to, abyśmy potrafili trafnie to dostrzec i odpowiedzieć. Pamiętajmy też, że jeśli Pan Bóg do czegoś nas zaprasza, podobnie jak było to w życiu Maryi i Józefa, to zawsze daje potrzebne siły i łaskę, abyśmy byli w stanie to wezwanie przyjąć i je wypełnić. Amen.

o. Leszek Mądrzyk SJ


Świadectwo uczestników warsztatu ZEGAR RODZINNY

Zapowiedź kolejnych warsztatów TUTAJ choć prawdopodobnie termin zostanie przesunięty.

W listopadzie 2019 r. uczestniczyłam z mężem w projekcie, który nosi nazwę Zegar Rodzinny. Trochę trzeba było nas namawiać, bo po co nam – małżeństwu z 38-etnim stażem takie „zabawy”.

Owszem, znaliśmy prowadzących bardzo dobrze, bo ja i Oni (Justyna i Marcin Teliccy) jesteśmy od 10 lat w WŻCh, a mój mąż jest sympatykiem Wspólnoty. Jednak jakieś niewyartykułowane opory były. Teraz, po Zegarze jesteśmy wdzięczni za ten bardzo dobry dla nas czas.

Opowiadanie, na czym polega całe przedsięwzięcie zdradziłoby wszystkie smaczki i zaskoczenia, jakie nas spotykały. Na pewno trzeba być przygotowanym na pełne aktywności i niespodzianek 24 godziny (podzielone na 4 dni – 2 weekendy).

Było z nami 8 par małżeńskich ze stażem od 3 miesięcy do 38 lat. Po pierwszym przedstawieniu się zawiązało się między nami coś na kształt sympatii i teraz wiem, że to za sprawą WSPANIAŁYCH PROWADZĄCYCH oraz dzięki wzajemnej otwartości uczestników. Poczuliśmy się jak wśród znajomych, którzy chcą sobie opowiedzieć o tym, jakim darem i bogactwem jest małżeństwo, rodzina i relacje, które budujemy. Justyna i Marcin trzymając się ustalonego programu, bardzo fachowo, konsekwentnie, ale jednocześnie łagodnie wprowadzali nas w kolejne „godziny” – tematy ­­­– tego projektu. Sami także w nim uczestniczyli. Był czas na poznanie innych uczestników, dzielenie się przemyśleniami, przedstawianie efektów wykonywanych zadań, śmiech i milczenie.

To wszystko bardzo nas ubogaciło i myślę, że nasze wieloletnie już małżeństwo było także wartością dla innych. Nie znaczy to wcale, że byliśmy w gronie samych „idealnych związków”, bo wiadomo, że takie nie istnieją. Tematy trudne albo omijane w życiu codziennym też stanowiły przedmiot zadań i rozmów. Bardzo ważne dla nas były te „godziny”, podczas których tylko we dwoje mogliśmy porozmawiać o sprawach bardzo rzadko albo nigdy przez nas nieporuszanych. Zdaliśmy sobie sprawę z pięknych owoców naszego związku.

Miejsce, gdzie się spotykaliśmy – Poradnia VINEA w Poznaniu – dało możliwości na bycie w grupie, wykonywanie kolejnych zadań, rozmowy tylko we dwoje, chwilę na kawę i coś słodkiego, a nawet wspólny obiad. Trochę brakowało czasu na spacer dla odświeżenia umysłu.

Oboje jesteśmy wdzięczni za możliwość uczestniczenia w tym projekcie i z całego serca polecamy każdemu przejście przez godziny Zegara Rodzinnego.

Ewa i Tomasz (WŻCh Murowana Goślina)

Zegar rodzinny (wiersz Tomasza z Murowanej Gośliny)

Czasowo czynny, pod bokiem Jezuitów,
Zegar rodzinny, na oko ciut do kitu,
Średnią godzinę przez trzy godziny tyka,
Ale to spoko, albowiem jak dotyka,
To szumi w głowie potokiem godzin szczytu

Czasowo czynny, przy progu Jezuitów,
Zegar rodzinny, taktuje chód bez zgrzytów,
Paru par „ego”, co wspólne dzielą osie,
A ma do tego, spreparowanych osiem
Koszy dialogów z nutką zbożnego „me too”

Czasowo czynny, w kwaterze Jezuitów,
Zegar rodzinny, co bazę ma z granitu,
Nie wynajmując pokoi na godziny,
Działa wskazując, że dobry czas rodziny,
Za każdym razem się bierze nie z sufitu

Zaś członkom rodzin, tęskniącym do wskazówek,
Jak dobrze chodzić dokoła swych połówek,
Zegar rodzinny, myśl inną daje zgoła:
„Nie o to chodzi, by chodzić dookoła”,
A ja dopowiem, lat mając ciut na karku:
„Nie o to chodzi, by chodzić jak w zegarku”,
Bo rytm rodzinny pulsuje w wolnych duszach,
Ważne, by czynnych i zdolnych się poruszać!
…..
I jeszcze dodam, już prosto z mostu, żem rymki swe,
Zadedykował zegarmistrzostwu rodzinki T.

* * *

Zegar rodzinny (limeryk Tomasza z Murowanej Gośliny)

Kiedy dzięki parze państwa T. z Gośliny,
Czas w zegarze nastawionym na rodziny,
Toczył się w tempie prastarej Warty,
To w mojej głowie, niczym gokarty,
Prześcigały się mózgowe szare płyny…


Notatka ze spotkania zespołu ds. Rodziny

Spotkanie odbyło się 29 lutego 2020 roku w Toruniu.

Głównymi celami spotkania były:
– doprecyzowanie i ustalenie roli i zadań Zespołu ds. Rodziny WŻCh w Polsce,
– rewizja realizowanych lub rozpoznanych do realizacji zadań, szukanie skutecznych sposobów ich realizacji.

W rezultacie spotkania postanowiono stworzyć tabelę zbierającą dane o działaniach indywidualnych i wspólnotowych w obszarze rodzina w całej WŻCh w Polsce oraz kontakty do osób zaangażowanych w realizację tych działań. Tabela ta, po wypełnieniu, będzie dostępna dla członków WŻCh w „Strefie Wspólnoty” i będzie systematycznie uaktualniana (1-2 razy w roku). Aby osiągnąć taką aktualizację, przy tabeli podane będą dane kontaktowe do odpowiedzialnych za poszczególne podobszary (np. formacja małżeństw, przygotowanie do małżeństwa, formacja dzieci, seniorzy, itp.), do których można będzie przesyłać dane o nowych działaniach lub nowych osobach zaangażowanych w realizację już istniejących działań. Osobą odpowiedzialną, która będzie się w tej sprawie kontaktować ze wspólnotami lokalnymi jest Dorota Gabor.

Ciągłym wyzwaniem jest znalezienie właściwej formuły dla spotkań dla małżeństw (niekoniecznie małżeństw z WŻCh, ale np. dla małżeństw, gdzie jedno z małżonków jest we Wspólnocie lub żadne nie jest). Chodzi o to, by forma, częstotliwość, rodzaj formacji i metody pracy były właściwe i przyciągające np. dla rodzin z małymi dziećmi. Jedną z propozycji, jaka się pojawiła w czasie spotkania, jest wykorzystanie lub pogłębienie elementów warsztatów Zegar Rodzinny (ZR) w formie rocznego cyklu comiesięcznych 2-3 godzinnych spotkań. Ten pomysł może mieć szczególne znaczenie w ośrodkach, w których odbywają się lub będą się odbywać warsztaty ZR i uczestnicy będą chcieli kontynuować to doświadczenie (Poznań, Toruń, Lublin, Białystok, itd.). Jednym z zadań na najbliższy czas jest uzyskanie informacji z Hiszpanii, czy i co proponuje się tam jako kontynuację ZR. Przyjęto roboczą nazwę „Zegar Rodzinny plus” (ZR+). Planuje się, że ZR+ wystartuje już w roku formacyjnym 2020/21.

Ustalono również, że w dniach 25-27 września 2020 roku odbędzie się ogólnopolskie spotkanie wszystkich członków WŻCh w Polsce działających lub zainteresowanych działaniem na rzecz rodzin (miejsce do ustalenia). Roboczo spotkanie może być zatytułowane Całościowa wizja zaangażowania WŻCh w Polsce na rzecz rodziny. Będzie to szerokie forum wymiany myśli i doświadczeń oraz budowania sieci współpracy, szersze niż tylko spotkania Zespołu ds. Rodziny. Planowane jest całościowe spojrzenie na etapy rozwoju człowieka w rodzinie (macierzystej w czasie wzrastania ku dorosłości i w rodzinie w życiu dojrzałym) i szukanie odpowiedzi na pytanie, co my, jako WŻCh, możemy zaoferować rodzinom na tych etapach rozwoju, czego nie dają inni, a co wynika ze specyfiki naszej duchowości.

W Zespole nie są reprezentowane niektóre duże ośrodki WŻCh (np. Trójmiasto, Kalisz, Białystok). Zachęcamy koordynatorów tych ośrodków do zorientowania się, czy są osoby chcące zaangażować się w pracę w tym obszarze.

notatkę przygotował Grzegorz Gabor


Spotkanie zespołu ds. platformy Rekolekcji w Życiu

Wiele naszych ośrodków od lat prowadzi rekolekcje w ciągu życia, które mają różne formy organizacyjne, ale łączy je wspólny cel: umożliwienie przeżycia Ćwiczeń Duchownych tym, którzy mają takie pragnienie, ale nie mogą skorzystać z formy rekolekcji zamkniętych.

W październiku 2019 światło dzienne ujrzał pomysł stworzenia krajowego zespołu ds. rekolekcji w ciągu życia.
Prace wstępne nad projektem ujawniły takie potrzeby jak:

  • nowe, szerokie spojrzenie na rekolekcje,
  • dokonanie zmian – aby zminimalizować pracę nad zadaniami, które można rozdzielić
  • dostosowanie formy rekolekcji do potrzeb grupy docelowej, np. dla młodzieży, mężczyzn, osób starszych…
  • stworzenie platformy w sieci, dostępnej dla ośrodków lokalnych, dla indywidualnych rekolektantów – jako „magazyn” materiałów archiwalnych, materiałów wspierających, miejsce wymiany informacji, doświadczeń;
  • kształcenie kadr do towarzyszenia duchowego.

Po konsultacjach z ośrodkami bezpośrednio zaangażowanymi w to dzieło oraz o. Grzegorzem Ginterem SJ zaplanowane zostało pierwsze spotkanie osób zainteresowanych udziałem w pracach zespołu w dniach 9-10 maja 2020 r. w Gdyni w ICFD. Na tym spotkaniu chcieliśmy doprecyzować cele naszego przedsięwzięcia, określić priorytety i zaplanować prace na najbliższe miesiące.

W sytuacji zagrożenia epidemicznego termin ten odwołujemy, jednocześnie zapewniając, że praca nad projektem będzie kontynuowana, a o kolejnym terminie spotkania poinformujemy.

Zapraszamy Was do przyjrzenia się swoim pragnieniom i dołączenia do zespołu, aby służyć swoim doświadczeniem i talentami.

Z życzeniami Bożej opieki na czas zmagania się z epidemią, dla Was i Waszych bliskich

Barbara Wielgus
wiceprezydent

[email protected]


Zatwierdzenie naszego STATUTU

W dniu 11 marca 2020 otrzymaliśmy list z Konferencji Episkopatu Polski, który zakończył procedurę legislacyjną naszego aktualnego Statutu zatwierdzonego na Zgromadzeniu Krajowym w 2019 roku. Po zatwierdzeniu go przez Światową Wspólnotę Życia Chrześcijańskiego, po aprobacie obu Prowincjałów Towarzystwa Jezusowego w Polsce został on przesłany do KEP, która pośredniczyła w zatwierdzeniu tegoż dokumentu przez Ministerstwo Administracji i Spraw Wewnętrznych.


Zmiana w redakcji newslettera!

Poszukujemy korespondentów lokalnych jak i głównego redaktora do biuletynu WŻCh. Prosimy osoby zainteresowane szczegółami o kontakt mailowy: [email protected]
Jednocześnie dziękujemy Radkowi Lebowskiemu za zaangażowanie w tworzeniu newslettera przez ostatnie 5 lat.