X Zgromadzenie Krajowe WŻCh

12 września 2015

W ramach X Zjazdu Wspólnoty Krajowej WŻCh który trwał od 18 do 21 czerwca 2015 roku udzielono absolutorium ustępującej Radzie wykonawczej oraz wybrano nowy jej skład na kadencję 2015 – 2019 wraz z Komisją Rewizyjną.

Bogaty program zjazdu inspirował pracę nad priorytetami działalności wspólnoty którymi są obszary: rodzina, globalizacja i ubóstwo, młodzież, ekologia. Delegaci odczytują WŻCh jako świecką wspólnotę życia, wspólnotę w Kościele, wspólnotę rozeznającą, i wspólnotę w misji zatem widzą ją w dynamice do której wzywa papież Franciszek aby być: „zawsze w drodze, ciągle w ruchu, otwarci na niespodziewane wezwania Chrystusa”. Motyw drogi który podkreśla fragment naszego charyzmatu: „powołani do niczego ale gotowi na wszystko” zachęca nas do otwierania się na przygodę którą przeżywa się w bliskiej relacji z Bogiem. Po zjeździe zostanie też opublikowana stosowna uchwała programowa.

Wyzwania dla WŻCh w zakresie nowej rzeczywistości (medialnej)

Gościem specjalnym zgromadzenia był Bogdan Sadowski – diakon stały diecezji warszawskiej i dziennikarz. W czasie swojego wystąpienia nakreślił ciekawe watki związane z rzeczywistością medialną w której obecnie przychodzi funkcjonować polskiemu kościołowi.

Na początek wyrywkowa statystyka: Według najnowszych badań około połowy Polaków wyraża niezachwianą wiarę w Boga, 3% agnostyków i 4% ateistów. Zaskakuje na tle Europy postawa młodych Polaków którzy w większości odrzucają aborcję i są za życiem. Wzrasta ilość tzw. comunicantes (ochrzczonych przyjmujących Komunię św), spada natomiast ilość dominicantes (chodzących do kościoła.) choć utrzymuje się nadal na wysokim poziomie. (40% ochrzczonych). Buduje się zatem coraz bardziej świadomy kościół.

Powyższe obserwacje wynikają oczywiście z poddawania się wpływowi świata. zwłaszcza poprzez media. Jeszcze 20 lat temu, zanim dotarła do nas rewolucja informacyjna, było wśród ludzi branży duże wyczekiwanie na nowe sposoby komunikacji i przewidywanie że gazety, radio i telewizja, książki, czasopisma stworzą jedno wielkie medium. Jak widzimy w czasie obecnym nic takiego się nie stało. Powstały za to tak zwane Nowe media które przenikają się ze starymi. Przykładem jest tutaj transmisja video ze studia radiowego lub strony internetowe mediów tradycyjnych: telewizyjne, czasopisma elektroniczne i gazety. Osobnym zjawiskiem są media społecznościowe – sieci znajomych z całego świata którym możemy udostępnić w dowolnej chwili dowolna treść a także dyskutować i wstawiać do przestrzeni publicznej własne treści. wszystko to dzieje się w bardzo szybkim tempie rzędu kilku lat.

W jaki sposób takie media mogą na nas wpływać? Jest ich kilka. Największym zagrożeniem wydaje się manipulacja polegająca na: metodzie pozornego wyboru, metody ośmieszania, metody fałszywego świadectwa, metoda transferu, niezależnego zdania, selekcji, zdania większości. Powyższe metody rodzą z kolei zagrożenie w odkrywaniu przez jednostkę prawdy o sobie, swoim otoczeniu i jego wartościach. Osoby pozostające pod silnym wpływem manipulacji opierają swoja wiedzę na fałszywych wiadomościach, strzępkach czasami sprzecznych wobec siebie bez związków przyczynowo-skutkowych.

Psychologowie stwierdzają także iż osoba która się waha bardzo często skłania się ostatecznie wobec głosów większości co jest wykorzystywane nagminnie przez główne media w Polsce.
Żyjemy także w momencie w którym centrum chrześcijaństwa oddala się od Europy ze względu na spadającą na kontynencie liczbę wiernych.
Nie ma osób całkowicie odpornych na media. wszyscy jesteśmy pod ich wpływem. Możemy mówić tylko o stopniu w jakim wpływają na nasze życie i postrzeganie świata. Tym bardziej jesteśmy wezwani do tego aby rozumieć mechanizmy wg których one działają i demaskować je tak aby odkryć prawdę.

Stosunek kościoła do tych zjawisk jest generalnie pozytywny. Uważa media za dobre narzędzie do głoszenia Ewangelii co potwierdzają ruchy prowadzące do powstania radia i telewizji watykańskiej a także osobisty udział Papieża Franciszka w sieciach typu Twitter. Kościół widzi jednocześnie zagrożenia związane z niewłaściwym wykorzystaniem mediów. Zaleca zatem ostrożność wobec osób w których wypadku takie zagrożenie jest widoczne.

Obecność głosu kościoła w mediach jest zatem potrzebna nie tylko przy okazji transmisji obrzędów religijnych ale zwłaszcza poprzez katolicką publicystykę kształtującą opinię publiczną w stronę wrażliwości społecznej i obecność Chrystusa w życiu codziennym każdego z nas.
To także zadanie dla Wżch aby nie obawiało się publikować i opowiadać ciekawie o duchowości ignacjańskiej, tworzyć ciekawe artykuły dotyczące ważnych aspektów duchowych w przestrzeni publicznej.


„Jesteśmy w jednej rodzinie” czyli co słychać w Towarzystwie Jezusowym

W drugim dniu zgromadzenia był także obecny o. Tomasz Kot SJ Przełożony prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej. Głównym tematem jego wizyty były relacje pomiędzy Towarzystwem Jezusowym a WŻCh.

Ojciec Tomasz podkreślił wspólna genealogię, duchowość i wiele płaszczyzn współpracy w szeroko pojętej Missio Dei. Użył także metafory rodzeństwa jako określenie wspólnej relacji. Rodzeństwo różni się od siebie ale ma wspólnotę, gestów, historii, dziedzictwa nie może też zanegować dziedzictwa wspólnych rodziców. Różnice między rodzeństwem, choć są czasami trudne do przezwyciężenia, tworzą jednak pewne bogactwo które razem jest postrzegane jako wyjątkowa siła w Kościele.

O. Tomasz Kot SJ nakreślił też perspektywę nieodległej Kongregacji Generalnej w ramach przygotowań do której Jezuici reorganizują struktury i zmieniają model działania. Dla obu prowincji polskich oznacza to poszerzanie ich granic, łączenie nowicjatów i umiędzynaradawianie składu Ojców. Kierunkiem terytorialnie priorytetowym jest Dania i wschód Europy. Rozeznanie w wymienionym zakresie jest dużym wyzwaniem. Bezpośrednią konsekwencją tego stanu rzeczy będzie mniejsza ogólna dostępność Jezuitów w ciągu następnych kilku lat.
Ojciec Tomasz po spotkaniu odprawił dla nas Eucharystię w kaplicy porszewickiego ośrodka. Całe wydarzenie odnotował także serwis Jezuici.pl do którego link znajduje się tutaj.


Wybory nowej Rady Wykonawczej i Komisji Rewizyjnej

Wybory nowej Rady Wykonawczej i Komisji Rewizyjnej odbywają się w WŻCh w sposób demokratyczny. Głosowanie jest tajne, bezpośrednie i równe. Decyduje zwykła większość głosów.

W wyniku głosowań Prezydentem WŻCh na kolejną 4 letnią kadencję został Bogusław Spurgjasz. Zespól współpracowników tworzących nową Radę Wykonawczą tworzą:

  • Monika Trochimczuk (Warszawa) – wiceprezydent
  • Grzegorz Gabor (Toruń) – doradca
  • Marta Lewandowska – Harasimowicz (Poznań) – doradca
  • Anna Jędrzejewska (Kalisz) – doradca

 

Podobnie wybrano Komisje Rewizyjna w składzie:

  • Jan Sołdaczuk
  • Bogdan Zatorski
  • Anna Grzywaczewska

 

Asystentem kościelnym pozostaje o. Adam Schulz SJ.

Po wyborze nowa Rada Wykonawcza posyłała delegatów do ich środowisk poprzez symboliczne nałożenie rąk.


Refleksje nowych doradców Rady Wykonawczej

Zaraz po zakończonym zgromadzeniu poprosiliśmy nowych doradców o szybką odpowiedź / refleksję nad pytaniami:

  • czym zajmowaliście się dotychczas w WŻCh?
  • jakie macie plany/ zamierzenia co do swojej działalności w ramach RW?
  • jak rozumiecie fragment wezwania z charyzmatu: „powołani do niczego, gotowi na wszystko”
  • czy hasło ZK : „W drodze, otwarci na niespodziewane wezwania Chrystusa” – odbija się jakimiś konkretnymi zdarzeniami w waszym życiu? ew. jakie budzi w Was odczucia?

 

Anna Jędrzejewska (Kalisz)

Moja dotychczasowa droga w WŻCh to ponad 25 letnie doświadczenie bycia animatorem bądź koordynatorem wspólnoty podstawowej. Całe moje życie zarówno zawodowe jak i rodzinne, wszystkie moje ważne życiowe decyzje związane są ze wspólnotą oraz rozeznawaniem mojej drogi w której wspólnota zawsze miała znaczący udział. Razem z mężem podążając drogą wspólnotową dbamy nie tylko o to, aby członkowie WŻCh czuli się dobrze ze sobą nawzajem, ale także, aby wszyscy, którzy pragną utrzymywać kontakt ze wspólnotą, są naszymi przyjaciółmi mogli korzystać z naszego charyzmatu. W mojej działalności szczególną uwagę przywiązuję do nawiązywania więzi a czynię to między innymi poprzez różnorodne wyjazdy organizowane dla wspólnoty oraz dla naszych przyjaciół. Są to pielgrzymki do różnych sanktuariów zarówno w kraju jak i za granicą oraz „Wakacje z Bogiem” w tym roku będzie to międzynarodowe spotkanie członków WŻCh.

Wezwanie z charyzmatu „Powołani do niczego, gotowi na wszystko” dla mnie w praktyce oznacza pracę dla dobra wspólnoty, niezależnie od tego, czy jest ona dla mnie przyjemna, czy też trudna i wynika z obowiązku. Wspólnota jest miejscem mojego wzrostu oraz spotkania z Bogiem, dlatego też praca dla wspólnoty jest moją formą wdzięczności za wszystko, co od niej otrzymałam. Jeśli chodzi o hasło zgromadzenia krajowego” W drodze, otwarci na niespodziewane wezwania Chrystusa” to muszę powiedzieć, że jest ono bardzo zakorzenione w moim dotychczasowym życiu. Zakłada ono pewien dynamizm, a właśnie ten dynamizm jest tak potrzebny wspólnocie. Pan Bóg każdego dnia przygotowuje dla nas nowe wyzwania, należy mieć szeroko otwarte oczy i nie przegapić tego, co w życiu najważniejsze. Jako członek rady wykonawczej pragnę być blisko ludzi zwłaszcza tych, którzy tego potrzebują, dlatego jestem otwarta na poznawanie członków naszych wspólnot, zapoznawanie się z ich problemami i odpowiadaniem na ich potrzeby. Dla mnie bardzo ważne są więzi międzyludzkie i człowiek, aby litera prawa nie zagubiła człowieczeństwa i ducha wspólnoty.

 

Marta Lewandowska – Harasimowicz
  • w poznańskiej WŻCh zajmuję się koordynowaniem sesji oraz działaniami Fundacji Vinea. Pełniłam posługę animatora wspólnoty podstawowej następnie koordynatora lokalnego, uczestniczyłam także w Zgromadzeniu Światowym w Libanie. Zainicjowałam w Poznaniu spotkania dla małżeństw w duchowości ignacjańskiej, które są dla mnie obszarem szczególnej troski.
  • w ramach swojej działalności w ramach RW chciałabym zwiększyć wymianę doświadczeń pomiędzy wspólnotami lokalnymi i narodowymi, poprawić komunikację, włączyć się w budowanie sieci, zmniejszyć biurokrację , zwiększyć integrację
  • „powołani do niczego, gotowi na wszystko” – to trochę tak jak czuję się w tej chwili … nie wiem co mam robić ale jestem gotowa służyć
  • hasło ZK to dla mnie zaproszenie do MAGIS, do ryzyka które jest duchową przygodą i daje wzrost. Do Porszewic przyjechałam z opóźnieniem będąc w drodze … otwarta na wezwanie…, wyjechałam posłana do posługi. Samo posłanie, w trakcie którego czułam dłoń osoby ze wspólnoty opartą na moim ramieniu (dziękuję) było dla mnie wyjątkowe jak również zakończenie Zgromadzenia kiedy nowa Rada Wykonawcza rozsyłała delegatów mocą działającego Ducha Świętego. Ufam, że wiara w Jego obecność i działanie będzie dla mnie wsparciem w czasie tych 4 lat.

Refleksje delegatów z Lubelskiej WŻCh

 

Dorota Wójcickia-Migasiuk, animator wspólnoty podstawowej „W drodze”

Otwarcie na wezwania Chrystusa w życiu człowieka pogłębia się w procesie całego życia i jest oczywiście zróżnicowane w konkretnych przypadkach. Jednakże można przyjąć pewną prawdę, że jeżeli osoba konsekwentnie otwiera się na wezwania Chrystusa stale pogłębiając relację z Nim, wtedy Jego wezwania nie są wcale tak niespodziewane. Bóg w swych powołaniach dla nas jest bardzo wytrwały i wierny a kwestia niespodziewania to raczej nasza ludzka słabość w rozumieniu jego woli. Człowiek dojrzały jest również oczywiście „w drodze” do domu Ojca tak jak i osoby młode ale dojrzałość chrześcijańska to jest jednocześnie już praca w „winnicy Pańskiej”.

Coraz mniej zatem w drodze a coraz bardziej robotnikiem, chociażby i tym z ostatniej godziny. Konkretność zdarzeń w naszym życiu nie tylko, że może odbijać wezwania Chrystusa ale nawet jest miernikiem na ile nasze działanie i odpowiadanie na wezwania jest rzeczywistym wyrazem woli Boga. Znów można powiedzieć, że jeżeli osoba konsekwentnie otwiera się na wezwania to zauważa (umie rozpoznać) również konsekwentnie zdarzenia będące realizacją tej woli a zatem i tak rozumianych wezwań Chrystusa. – czy dostrzegacie jakieś szczególne akcenty dotyczące Wżch które pojawiły się na zgromadzeniu: np w trakcie pracy w grupach roboczych lub w trakcie rozmów w kuluarach? Uczestnicząc w grupie ekologicznej stwierdziliśmy że istnieje zdecydowana potrzeba edukacji w tym zakresie i to poczynając od samych członków WZCh. Istotność tej potrzeby została wyraźnie podkreślona przez wydaną Encyklikę „Laudato Si” , z którą dopiero zaczynamy się zapoznawać. Co do całości zjazdu, jak w wielu tego typu przedsięwzięciach dochodzi do lepszej integracji danego środowiska – w tym przypadku WZCh w kraju. Jednakże wydaje się że w dzisiejszej zinformatyzowanej rzeczywistości dobrze byłoby tę integrację wzmocnić poprzez utworzenie forum krajowego dla chętnych członków naszych wspólnot.

 

Małgosia Orzeł, animator Wspólnoty Lubelskiej

Naszym zadaniem w życiu jako członków WŻCh jest: mieć oczy szeroko otwarte, żeby dostrzegać gdzie i w jaki sposób nasza obecność jako świadków Chrystusa jest najbardziej potrzebna. WŻCh przygotowuje nas do bycia apostołami w naszych środowiskach: rodzinnych, zawodowych, towarzyskich i innych. 2. Hasło ZK: „W drodze, otwarci na niespodziewane wezwania Chrystusa” bardzo koresponduje mi właśnie z naszym charyzmatem – bycia powołanym tam gdzie jesteśmy najbardziej potrzebni. Rozpoznane przez wspólnotę światową w Libanie kierunki działań apostolskich dla WŻCh na najbliższe lata to właśnie obszary we współczesnym świecie gdzie najbardziej potrzeba naszego świadectwa i przemiany świata.

Trzeba nam być bardzo otwartymi na poruszenia Chrystusa aby dostrzec gdzie konkretnie Pan nas posyła i jakich działań od nas oczekuje. Nasz Asystent zachęcał nas w Porszewicach abyśmy zaufali Panu i powierzyli Mu swoje życie a On będzie czynił w nim cuda o jakich nam się nie śniło. 3. Dla mnie jako osoby, która po raz pierwszy brała udział w ZK szczególnym doświadczeniem było poczucie wspólnoty z osobami, które spotkałam po raz pierwszy, a które dzięki przynależności do tej samej wspólnoty od razu stały mi się bliskie, jak przyjaciele, których zna się od lat. Druga sprawa, która wydaje mi się, że była istotna i przy różnych okazjach poruszana w Porszewicach to konieczność większego zaangażowania nas w mediach, szczególnie w Internecie, który dla młodszego pokolenia stał się „środowiskiem życia”.

 

Uchwała programowa X Zgromadzenia Krajowego 2015dokument do pobrania [plik PDF]