23 września przyjechał do Polski, z pierwszą swoją oficjalną wizytą, generał jezuitów o. Adolfo Nicolas. W planie jego tygodniowej wizytacji w obu polskich prowincjach, znalazło się również spotkanie ze Wspólnotą Życia Chrześcijańskiego oraz świeckimi współpracownikami jezuitów, które odbyło się 25 września. (Jako przełożony generalny Towarzystwa Jezusowego, o. Adolfo jest również asystentem Światowej WŻCh.)
W słowie wygłoszonym do nas, o Adolfo zwrócił uwagę na to, że zarówno jezuici, jak i współpracujące z nimi osoby świeckie poświęcają swoje siły w pełnieniu jednej misji. Misją tą jest misja Chrystusa
Ta perspektywa pozwala na harmonijne współdziałanie, chroni przed ryzykiem kierowania się osobistymi ambicjami. Pozwala też zobaczyć, jak ważna jest praca każdego z nas, jeśli jest włączana w zbawczą misję Chrystusa w świecie. O. Adolfo zauważył, że na przestrzeni wieków, świeccy zawsze byli nieodzowni w powodzeniu przedsięwzięć podejmowanych przez zakon jezuitów. W istocie,historia jezuitów jest historią współpracy ze świeckimi.
W odpowiedzi na jedno z pytań z sali o. generał podzielił się refleksją na temat sposobu głoszenia Dobrej Nowiny w świecie. W środowisku Kościoła, w środowisku wierzących, potrzebny jest język prorocki objawiający Boga. Takie podejście widzimy na kartach Biblii, gdzie we wspólnocie Izraela Bóg objawiał się poprzez proroków.
Jednak, gdy Naród Wybrany znalazł się w kryzysie, w rozproszeniu, na wygnaniu, w miejsce mów prorockich pojawiły się księgi mądrościowe. Bóg posłużył się językiem mędrców, a nie proroków. Współczasny świat, szczególnie świat zachodu, znalazł w kryzysie wiary. W rozproszeniu. Dlatego, we współczesnym świecie właściwszym językiem przekazu wydaje się być język mądrości. Trzeba mędrców, którzy będą mówili ludziom współczesnym o wierze, o nadziei, o Bogu. Jako przykład o. Adolfo wskazał papieża Benedykta XVI, który przemawiając do wspólnoty Kościoła przemawia jako prorok, ale gdy pielgrzymuje do krajów zlaicyzowanych – mówi jako mędrzec.
