Tekst do medytacji:
(1 Sm 3,3b-10.19)
Samuel spał w przybytku Pańskim, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: Oto jestem. Potem pobiegł do Helego mówiąc mu: Oto jestem: przecież mię wołałeś. Heli odrzekł: Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać. Położył się zatem spać. Lecz Pan powtórzył wołanie: Samuelu! Wstał Samuel i poszedł do Helego mówiąc: Oto jestem: przecież mię wołałeś. Odrzekł mu: Nie wołałem cię, synu. Wróć i połóż się spać. Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione. I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: Samuelu! Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: Oto jestem: przecież mię wołałeś. Heli spostrzegł się, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: Idź spać! Gdyby jednak kto cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha. Odszedł Samuel, położył się spać na swoim miejscu. Przybył Pan i stanąwszy zawołał jak poprzednim razem: Samuelu, Samuelu! Samuel odpowiedział: Mów, bo sługa Twój słucha. Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię.
1. Modlitwa przygotowawcza
Prosić Pana, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny skierowane były w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu.
2. Obraz
Zobaczę siebie w ciągu ostatniego tygodnia. Pośród moich codziennych zajęć. Siebie w miejscu pracy, lub w domu. Lub w czasie wypoczynku. Popatrzę na siebie oczami kogoś stojącego z boku. Zobaczę jak się poruszam, skupiam na tym co robię.
3. Prośba o owoc medytacji
Abym potrafiła/potrafił dostrzegać Boga w mojej codzienności.
4. Rozważanie
Bóg blisko mnie. Samuel spał tam, gdzie znajdował się Arka Przymierza. Miejsce, w którym przebywał było uświęcone obecnością Boga. Transcendentny Bóg, obecny we wszystkim, jest zawsze blisko mnie. On mnie przenika. Uświęca. Jestem stale w Jego zasięgu, w zasięgu Jego wołania.
Pan zawołał. Wołanie Boga budzi Samuela. Budzi też i mnie. Patrząc na to, co działo się w moim życiu w ostatnim tygodniu – czy dostrzegam Boże wołanie? Co mnie „budziło”? Co mnie poruszało? Wzbudzało pragnienia, emocje, potrzebę działania? Jak rozumiałam/rozumiałem te sytuacje? Jaka była moja reakcja?
Heli. Samuel usłyszał wyraźnie głos, który go wołał. Nie potrafił jednak tego głosu właściwie zrozumieć, odczytać. Nie umiał odróżnić głosu człowieka od głosu Boga. Może był zbyt młody i mało doświadczony. A może w swoich schematach myślenia nie potrafił inaczej interpretować wołania, które słyszał. To doświadczony duchowo Heli pomógł Samuelowi nawiązać dialog z Bogiem. Co mi pomaga w słyszeniu Boga? W nawiązywaniu dialogu z Nim. Czy jest w moim życiu ktoś taki jak Heli? Czy rozmawiam z zaufanymi osobami o moich poruszeniach? Patrząc wstecz na ostatni tydzień – czy starałam/-łem się przekraczać moje przyzwyczajenia, schematy myślowe? Szukać głębiej?
Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię. Samuel był bardzo uważny, wyczulony na głos Pana. Słuchał Go i wypełniał słowo. Jak jest z moją uważnością. Co zrobiłam/zrobiłem z moimi poruszeniami ostatniego tygodnia. Zatrzymałam/-łem się nad nimi. A może ignorowałam/-łem je? Czy znajdywałam/-łem czas na codzienną refleksję, podsumowanie dnia, rachunek sumienia?
5. Rozmowa końcowa
Porozmawiam z Bogiem o tym co było dla mnie ważne podczas tej modlitwy. O tym co czuję i czego pragnę. Zakończę modlitwą „Ojcze nasz”.
